Moordrecensies 7

Sarah en Bart kwamen aan in het mortuarium van het stedelijk ziekenhuis waar ook de onderzoeksrechter en wetsdokter Dirk Dejonghe aanwezig waren.
Naast hem stond een jonge vrouw.
"Dit is juffrouw Karen Huygeleers," stelde Dr Dejonghe haar voor.
"Jufrouw Huygeleers deelde haar appartement met wijlen Juffrouw Cynthia Verbrugghe.
Juffrouw Verbrugghe had geen familie, ze werd vlak na haar geboorte te vondeling gelegd en groeide op in een pleeggezin." De onderzoeksrechter gaf haar een hand, Bart en Sarah volgden zijn voorbeeld.
Karen zag bleek en haar uitdrukking verraadde dat de jonge vrouw erg was aangedaan van hetgeen er met haar kamergenote gebeurde.
Dan opende Dr Dejonghe de deur van de onderzoekskamer, op de tafel lag een lichaam onder een smetteloos wit laken.
Galant leidde hij Karen naar voren tot bij het hoofdeinde hij nam het laken vast.
"Ben je er klaar voor?" vroeg hij.
Karen knikte.
Ze hield net niet de adem in.
Langzaam ontvouwde hij het laken, waaronder het lichaam van Cynthia Verbrugghe lag.
Haar hoofd lichtjes naar links gedraaid, lange slierten blond haar kriskras over haar schouders.
Dr Dejonghe veegde een lok van haar gezicht weg.
Karen hield haar linkerhand voor haar mond.
"Cynthia...
Godverdomme, Cynthia toch."
Karen legde haar handen op de frêle schouders van het jonge meisje dat voor haar op de tafel lag.
Ze zag de lelijke haal van net onder de hals langs haar schouder en huiverde.
Dan draaide Karen zich om, Sarah zag dat ze steun zocht, nam haar handen vast en leidde Karen naar buiten.
"Moet ik een kopje koffie halen voor je?" vroeg ze terwijl ze Karen een zakdoek aanreikte.
"Graag, merci," zei Karen.
"Woonde je al lang samen met Cynthia?" vroeg Sarah.
"Vier jaar," zei Cynthia.
"Voordien woonde ik samen met mijn ex-vriend. Toen die relatie afsprong moest ik op zoek naar een ander onderkomen
Makkelijk was dat niet, want de huurprijzen in deze stad zijn echt wel schandalig hoog.
Zo kruiste Cynthia mijn pad, dat idee van 'in hetzelfde schuitje te zitten', noopte ons om samen een appartement te huren en de kosten te delen."
"Waar leefde die Cynthia van?" vroeg Bart.
"Ik kan me moeilijk voorstellen dat je kan leven van zo'n onnozele blog."
"Dat weet ik jongen," zei Karen. "Dat gij u zo'n dingen niet kunt voorstellen.
Maar ja, voor een rechercheur ben je dan ook een enorme hokjesdenker.
En pas op. Dat zeg ik niet hé, dat zegt mijn nonkel Nico Callens."
Bart keek op: "Ben jij familie van Nico Callens?"
Karen knikte.
"En hij heeft me veel over u vertelt.
Nu ja veel, niet in de zin van 'veel goeds'.
Maar dat hou ik maar beter voor mezelf zeker?
Ik zou niet willen dat ge gezichtsverlies lijdt nu ge eindelijk terug aan de slag kunt als rechercheur.
Is toch waar hé... Spuiterke!"
Bart voelde een ijzige woede in zich opkomen.
"Had Cynthia vijanden?" vroeg Sarah die de gelegenheid zag om door te vragen.
"Tuurlijk wel," zei Cynthia zonder verpinken
"Als foodblogster wijdde ze meermaals artikelen over 'plekken die je beter mijdt als je op je voeding let'.
"Zoals restaurant De Botermand?"
Karen knikte.
"Ey, die pummel had er echt wel om gevraagd hé!
We wilden daar gaan eten Cynthia en ik.
En dat was mijn idee, ik wilde haar trakteren omdat we nu al vier jaar samen woonden als huisgenootjes. Eigenlijk waren we ondertussen meer dan dat.
Cynthia was de beste vriendin die ik ooit heb gehad. Alles kon ik aan haar kwijt... "
Tranen liepen over Karen's wangen. Ze droogde ze af: "Excuseer," zei ze terwijl ze Sarah en Bart aankeek. Sarah wreef over Karen's schouder.
"Enfin soit. Niet meer of die eigenaar herkende haar.
We mochten direct opkrassen.
Wat die ouwe vetpens achter ons en vooral achter haar hoofd slingerde, dat ga ik hier echt niet herhalen hoor. Ik heb een betere opvoeding gehad dan dat ze.
Ofschoon ze tot dan geen enkel artikel over dat restaurant had geschreven.
Maar blijkbaar heeft meneer de drukbezette restaurantuitbaters wel de tijd om te speuren naar foodbloggers zodat hij ze de deur kan wijzen indien ze het zouden wagen om er over de vloer te komen.
Nu ja, niet meer of Cynthia kroop meteen achter haar laptop om een vlammend artikel in haar blog te schrijven.
Ze liet geen spaander heel van dat restaurant en van de eigenaar.
En Cynthia haar blog was populair hoor, dat kan ik u wel zeggen."

"Denk je dat Daniel Bertheloot haar kwaad wilde doen?" vroeg Sarah.
Karen knikte van nee.
"Naast haar blog was Cynthia met heel andere dingen bezig.
Weet je.
Cynthia zat in een instelling als kind.
Tot haar twaalfde verbleef ze daar.
Daar heeft ze dingen gezien en zelf meegemaakt."
"Misbruik zeker?" vroeg Bart plots weer tussenbeide komend.
"Ja Bartje.
Georganiseerd kindermisbruik.
Denk wel dat ge op de hoogte zijt van wat er zich daar in die ene instelling afspeelde.
En ja, er waren meer betrokkenen dan die twee opvoeders en die directeur. Want Cynthia hé.
Die zat in een andere instelling. En daar gebeurde krak hetzelfde!
Maar dat hoort gij niet graag hé.
En wat ge zeker niet graag zal horen is dat Cynthia er een zeer levendige correspondentie op nahield met Daniella Onraedt.
Die zelf getuige was van misbruik, zelf zag en meemaakte wat er in dat kasteel gebeurde waar vele kinderen werden heengebracht, en waar ze zich niets van herinnerden."
"En hoe kon het dan dat Daniella zich dat dan wel herinnerde?" vroeg Bart cynisch.
"Vraag het haar zelf hé, Pipo!" zei Karen die haar diepe misprijzen voor Bart niet kon wegstoppen. De blikken die ze op hem afstuurde spraken  boekdelen.
Maar dat gaat ge niet doen hé.
Gij zoudt de boel nog liever zelf zodanig manipuleren zodat zij ervoor opdraait, haatdragend en rancuneus dat ge zijt."
Op dat moment kruiste de blik van Karen die van Hilde, die als geen ander besefte dat Karen hier heel dicht bij de waarheid zat.
En dit niet alleen vanwege de manipulaties waar ze gisteren nog een einde aan maakte.

"Sarah," zei Hilde achteraf op het bureau
"Jij gaat Daniella opzoeken.
Ik wil meer te weten komen over de correspondentie die ze met Cynthia Verbrugghe onderhield. Bart jij helpt ondertussen met Geert en Patrick, jullie doorzoeken de laptop en gsm van Cynthia."
"How wacht!" zei Bart.
"Ga je Sarah alleen naar die Daniella sturen?"
"Ja." zei Hilde vastberaden.
"Sarah kent Daniella, en weet beter dan wie van ons haar vertrouwen te winnen.
En dat is nodig, want Daniella is niet bepaald iemand die mensen met autoriteit vertrouwt.
Omdat haar vertrouwen in hen net dat ietsje teveel werd geschonden.
Dat meisje weet veel Bart.
Heel veel, over wat er in die instelling gebeurde.
En dat kan gelinkt worden met gelijkaardige gebeurtenissen in andere instellingen.
Cynthia heeft ook in een instelling gezeten als kind.
Als we dat kunnen aan elkaar linken dan werpt dat een heel ander licht op de zaak rond die directeur en die twee opvoeders die kinderen verhuurden aan 'louche onderwereldfiguren'.
Een zaak waarvan ik - en ik niet alleen - al veel langer het vermoeden heb dat er veel meer aan de hand was."
"Tijdverlies!" zei Bart.
"Je zegt het zelf.
Vermoeden.
Kan je ook maar één van die vermoedens hard maken?
Eéntje maar!"
"Nog niet," zei Hilde.
"Maar van af het moment dat dat kan dan dan slaan we toe.
De onderzoeksrechter is hiervan op de hoogte en heeft groen licht gegeven."
"Djeezes jij bent nog erger dan onze hoofdinspecteur in ziekteverlof!
En dat de onderzoeksrechter daarin meegaat.
Terwijl het toch duidelijk is wie er de dader is.
Daniel Bertheloot."
"Nee Bart.
Onderzoeksrechter Annick Van Achteren is formeel.
Liever één piste teveel onderzoeken dan dat alsnog zou blijken dat er een onschuldige achter de tralies terecht komt."
"Daniel Bertheloot is niet onschuldig!" zei Bart.
"Dat dacht je van Daniella ook.
En wil je nu aan het werk gaan? Je hebt al meer dan genoeg tijd verknoeid," zei Hilde terwijl ze knikte in de richting van de deur.

Sarah parkeerde haar dienstwagen in een woonwijk met grauwe monotone meergezinswoningen met schuine daken, balkons met afgebladderde relingen en satellietontvangers tegen de muren.
In deze troosteloze achterstandswijk woonde Daniella.
Het was koud, er lag een fijn laagje sneeuw en de grijze winterlucht deed alles nog grauwer uitzien en aanvoelen dan het al was.
Sarah belde aan.
"Wie is het?" klonk het door de parlofoon.
"Ik ben het, Sarah. Mag ik even binnenkomen?"
Prrrt klonk het, het slot sprong los. Sarah opende de deur en liep de trap op
Een straaltje licht kwam uit de deur van het eerste appartement rechts. "Kom erin," klonk het.
Sarah liep naar binnen, het was gezellig warm in het appartement van Daniella die haar ontving in haar nachtjapon.
"Ca va?" vroeg Sarah die de gelegenheid om Daniella - met wie ze een heel goede band had - eens een dikke knuffel te geven niet aan zich liet voorbij gaan.
"Dat gaat wel," zei Daniella die door Sarah's korte haren woelde.
Ze glimlachte.
"Ge kunt me niet loslaten hé meiske?" zei ze.
Sarah antwoordden niet, maar keek Daniella lange tijd in de ogen.
Een zachte glimlach sierde haar gezicht.
Wat voelde haar hart zalig warm aan nu. Net zo warm als de lichaamswarmte van Daniella die zacht over Sarah's rug wreef.
"Daniella," zei Sarah terwijl ze zich even later in de zetel installeerde. "Ge hebt gehoord wat er met Cynthia is gebeurd?"
"Go jaa... " zei Daniella met verslagenheid in haar stem.
"Wa kan 'k zegge?
Ze hemmen eur hé.
Eerst Peter, nu zij.
En Daniel gaat er voor opdraaien.
Ne mens die worstelde met zichzelf.
Met een joekel van een drankprobleem.
Dienen alcool, dat maakt zoveel kapot. Maar da's legaal hé.
Cannabis, iets da zo heilzaam is... Da's verboden.
En niemand die zich daar vragen over stelt.
Ne mens die wanhopig werd door het faillissement dat boven zijne kop hing.
En ne wanhopige mens doet rare dingen."
"Onderhield je contact via internet met Cynthia?" vroeg Sarah.
Daniella knikte bevestigend.
Cynthia... Werd misbruikt." zei Daniella.
"Maakte hetzelfde mee als ik.
En nog veel meer."
"Hoe leerde je haar kennen?" vroeg Sarah.
"Door op zoek te gaan naar de waarheid.
's Nachts, aan de computer van mijn pleegvader best dat hem sliep.
Ik zat op een goed afgesloten internetforum waarin mensen die dezelfde zaken meemaakte. Op uitnodiging en eigenlijk na heel lang aandringen, maar toen ik met mijn informatie op de proppen kwam waren ze één en al oor ze.
Cynthia was daar ook actief.
We begonnen al rap berichtjes te sturen en met elkaar te chatten op MSN en zo.
En ik heb haar meermaals in 't echt ontmoet.
Kunnen klappen met mensen die iets meemaakten wat dat gij meemaakte.
Ge kunt  niet weten wat dat doet met ne mens Sarah.
Da schept nen band, echt wel."
Daniella beet op haar lip.
Vocht tegen haar tranen
"Cynthia heeft me heel hard geholpen, en ik was de enige met wie ze haar meest gevoelige informatie wilde delen.
'Ik weet dat gij voor gerechtigheid gaat kunnen zorgen moest er mij iets overkomen', zo zei ze.
Want Cynthia moest op haar tellen passen, niet dat ze zich daar veel van aantrok maar toch."
"Waarom moest ze op haar tellen passen."
"Wat dat kik nu gaan vertellen Sarah, vertel ik eigenlijk zwoar tegen mijn goeste.
Maar ik ben blij dat ik het kan vertellen zonder dat dat vervelend 'spuiterke' derbij is."
Daniella dempte haar stem.
"Cynthia was een prostituee.
Een callgirl.
De trauma's en een zware drugsverslaving hebben haar in de prostitutie doen belanden.
Begonnen als tippelaarster, maar omdat ze zo'n schoon meiske was kon ze direct aan de slag als luxe callgirl.
Met een alsmaar luxueuzer wordend cliënteel.
Ze was 'te gast' op seksfeestjes, orgieën en dergelijke.
Waar ze veel van die lui zag die in het kasteel waren.
Dat gaf haar moed om terug te vechten.
Ze kickte af, zei de drugs vaarwel.
Maar bleef als callgirl werken, maar nu op zelfstandige basis.
Ze ging in op de 'fantasiekes' van haar klanten en kreeg het klaar om als hostess te mogen werken tijdens de seksfeestjes in 't kasteel.
Het kasteel dat, en dat weet ik nu dankzij Cynthia heel zeker. Eigendom is van Marcel Leliaert.
Diene smerige rechtse hypocriet met zijn eeuwig gezeik over zeden en moraal, en die ulder flikken aan zich bindt met beloftes van meer geld, meer middelen en meer ondersteuning.
Maar dat moet ik u nie vertellen zekers?
Het is dankzij hem dat Cynthia werd ingewijd in het echte geheim van het kasteel.
"Weette? Het enige wat ze moest doen om zijn vertrouwen te winnen en zijn 'lievelingske' te worden was vlechtekes in heur haar doen en voor 'klein meiske spelen."
Daniella werd stil.
Haar handen trilden en ze kreeg het nu echt moeilijk.
"Weet ge wat dat geheim was Sarah?
Satanische rituelen.
Sarah.
Versta goed...
Ik ben de enige met wie ze hierover sprak.
En...
Ik heb het ook altijd voor mezelf gehouden.
Er is niets van te vinden op het internet, ik heb gegevens op USB-sticks hierover maar dat hou ik voor mezelf.
Cynthia was getuige van een Satanisch KINDEROFFER!!"
Sarah hield de adem in.
"Cynthia omschreef het als 'een gruwelijk tafereel'.
Wat ze met dat kind gedaan hebben, dat ga ik hier niet vertellen.
Want dat is gewoon te gruwelijk voor woorden.
En ik weet...
Ik weet zeker.
Dat ze dat met Naomi... OOK HEBBEN GEDAAN!"

"En Peter Van Hecke?" vroeg Sarah.
"Ook hij wist veel.
Door Cynthia, maar ook aan hem vertelde ze niet wat ze aan mij vertelde.
Maar ze vertelde wel veel aan hem omdat ze er vanuit ging dat hij een integer journalist was die ten onrechte ontslagen was.
En dat was ook zo.
Maar hij bleef verder werken aan zijn onderzoek, hij wilde gerechtigheid laten geschieden zei hij."
"Heeft hij u ook benaderd."
"Tuurlijk wel, wat hadde nu gepeinsd?
Ook ik vertelde hem over Naomi en over hoe ze ineens weg werd gehaald.
Hij wilde daar iets over schrijven, maar wilde daarmee nog wachten tot hij... "
"Tot hij wat? Daniella?" vroeg Sarah.
Ze legde haar hand op die van Daniella.
"Tot hij dat ene ultieme bewijs in handen kreeg.
Een bewijs waar ik ook achter hengel.
En waarvoor ik samenwerkte met Cynthia om het te pakken te krijgen nog voor hij dat in handen kreeg.
Want eerlijk gezegd Sarah... Ik vertrouwde die Peter Van Hecke niet.
Hij wilde geen gerechtigheid, hij wilde wraak.
Hij wilde persoonlijk afrekenen met Marcel Leliaert omdat die het zover kreeg dat hij bij de krant waar hij zolang voor werkte aan de deur werd gezet.
En hij wilde voor hij Marcel Leliaert aan de galg zou praten hem eerst nog goed chanteren.
D'er wa geld uitkloppen.
Den onnuzele kluut!"
Dan ging Sarah haar gsm af.
"Hallo.
Wat zeg je?
Ok... Ik kom eraan!"
Dan wendde ze zich tot Daniella.
"Ik heb slecht nieuws meid." zei ze terwijl ze Daniella vastnam en in de ogen keek.
"Daniel Bertheloot is dood.
Ze hebben hem gevonden in zijn keuken, hij heeft zichzelf van het leven beroofd!"