Sheila arriveerde in Malaga waar ze incheckte in een klein pension.
Hier verbleef ze twintig jaar geleden ook toen ze door Spanje zwierf met haar Harley.
Carmen Gomez, de uitbaatster herkende haar nog.
En begroette haar hartelijk.
Ze riep haar man.
"Alfredo!!! Alfredo!! Mira quien esta aqui! Kijk eens wie hier is!" riep ze.
Een krom gebocheld oud mannetje kwam uit de binnentuin naar binnen gestrompeld, leunend op zijn stok.
Hij lachte zijn bijna tandeloze mond bloot en liep op Sheila af.
"Mira aqui, mira aqui... Kijk hier, kijk hier," zei hij terwijl hij Sheila's hand vastnam met zijn beide handen.
"La bomba de Belgica!"
Die bijnaam, alsook de hartelijke ontvangst hadden hun reden.
Toen Sheila hier twintig jaar geleden verbleef was het in het begin rustig. Sheila maakte kennis met het oudere koppel dat de zaak uitbaatte en was gecharmeerd door hun gastvrijheid en hartelijkheid.
Maar dan arriveerde er dat stel brutale Britten.
Ze maakten een rotzooi van de kamers, gedroegen zich ronduit asociaal en hadden geen enkel respect voor het oudere koppel dat buiten het pension dat ze uitbaatten elk nog een andere job uitvoerden om de eindjes aan elkaar te knopen.
Twee van hen drongen Sheila's kamer binnen met de bedoeling om haar aan te randen.
Ze kwamen van een kale kermis thuis en hielden er een stel gekneusde ballen aan over, en kregen een heuse scheldtirade over zich heen.
Carmen belde de Guarda Civil die het stel trakteerde op een nachtje cel.
Nadien hielp Sheila om de rotzooi die het stel Britten had gemaakt op te ruimen.
De dankbaarheid van deze hardwerkende mensen was heel groot.
Ze sloten de jonge Vlaamse in hun hart.
Twee keer keerde ze nog terug, en telkens weer werd ze hartelijk onthaald.
Ze wilden haar zelfs gratis onderdak aanbieden, maar Sheila wees dat beleefd doch kordaat af.
Het allerlaatste wat ze wilde was profiteren van deze hardwerkende mensen die naast hun job buitenshuis al hun energie staken in het onderhoud van de woning die al meer dan zeven generaties tot de familie van Alfredo behoorde. Het uitbaten van deze woning als pension was om ervoor te zorgen dat de kamers op bovenverdiepingen niet ongebruikt en onderkomen zouden worden.
Carmen troonde Sheila mee naar de keuken waar Carmen meteen een karaf wijn en drie glazen op tafel zette.
Wijn uit de wijngaard van Carmens vader die nu werd onderhouden door haar broer Ramon.
"E como estas todavia? Hoe gaat het nu met je?" vroeg Carmen terwijl ze voor Sheila een glas wijn uitschonk.
Sheila vertelde over haar plannen, haar ambities en het huis dat ze kocht en restaureerde.
De liefde waarmee Alfredo samen met zijn echtgenote Carmen dit prachtige huis in Moorse stijl onderhield en vooral in ere hield, gaf Sheila de inspiratie om ooit hetzelfde te doen.
Een huis met een verhaal en geschiedenis in zijn oude glorie herstellen.
Carmen glimlachte.
"También eres alquin con ideas difirentes, Verdad (JIj bent toch ook iemand met afwijkende ideeën, nietwaar)?" zei Alfredo.
Sheila keek de oude man glimlachend aan.
"Ja, ik volg graag mijn eigen weg ja.
En dat altijd met het oog voor zaken als rechtvaardigheid en integriteit."
"Me alegro de que ustés bien," zei Carmen.
"Ik ben blij dat het goed met je gaat."
Sheila voelde zich meteen in haar sas.
Hier kon ze zo hard van genieten... De Spaanse gastvrijheid, het eten, het drinken (lees de wijn), en vooral het heerlijke warme weer.
Gaandeweg drong het tot haar door.
Vanavond zou ze Lou terugzien.
Alleen... Hij wist het nog niet!
Tegen de middag trok Sheila de stad in.
Voor ze naar het kleine zaaltje zou trekken waar het concert van 'Los Addictos De Whisky' zou plaatsvinden, wilde ze nog even genieten van het gezellige stadsgewoel in het centrum van Malaga.
Het flaneren van de ene tapasbar naar de andere, het socializen, het spel van 'zien en gezien worden'. De herinneringen aan haar zwerftochten met haar Harley kwamen weer boven.
Zich overgeven aan het temperamentvolle Spaanse nachtleven, de drank en vooral... De mannen.
In haar t-shirt waarin ze een knoop had gelegd zodat haar navel zichtbaar werd, haar gescheurde jeans, haar lange haren los en vooral...
De geest vrij!
Ze danste, gaf zich over aan de muziek en genoot van de aandacht van de jonge, knappe en vooral viriele Spaanse macho's.
Lang duurde het niet eer ze haar keuze had gemaakt en ze ergens achter een zuil stond te tongzoenen met haar verovering, terwijl haar heupen sensueel rond zijn kruis bewoog om te voelen 'wat hij in huis had'?
Hoofd rechtop en zelfverzekerd liep Sheila ook nu weer door de straten.
Ook nu had ze een knoop gelegd in haar 'Megadeth' t-shirt, dat het niet meer hetzelfde exemplaar van toen is maar één dat ze via internet bestelde kan nooit meer dan een detail wezen.
Mannen keken om en lieten hun blikken over haar lichaam dwalen.
De hitte bleef hangen in de nauwe straten en steegjes van de oude stad.
In een tapasbar bestelde Sheila een 'tinto de verrano' en aanschouwde het heerlijke stadsgewoel met een prettig gevoel in haar buikstreek.
Vooral toen een stel authentieke Mexicaanse mariachi's er niet beter op vonden om zich net voor het terras waar Sheila zat op te stellen om even later een geheel eigenzinnige versie van 'Me Gustas Tu' van Manu Chao ten gehore te brengen.
Sheila mijmerde.
"Hier mien oeden dag deure briengn.
Me Lou aan me ziede.
Dat zoudt het toch heleghaans zien hé."
Dromen en mijmeringen in een drukke Spaanse stad bij valavond.
"Buenas tardes, es esta silla tomada (is deze stoel vrij)?" hoorde ze een frisse stem zeggen.
"Naturalemente," zei Sheila.
"Zet u gerust bij," zei Sheila..
Ze rechtte haar hoofd en keek in de mooie donkere ogen van een jonge vrouw.
Een knappe vrouw.
Een vrouwelijke vrouw.
Achteraan de twintig.
Groot, struis gebouwd, droeg een korte leren rok, hoge cowboylaarzen, een zwart t-shirt van een metalband waar Sheila nooit eerder van hoorde en daarover een leren jasje.
"Me llamo Jessica, y qual es tu nombre?" vroeg de jonge vrouw.
"Sheilaa," was het antwoord vergezeld met een warme glimlach.
Sheila wenkte de ober en bestelde tweemaal 'tinto de verrano' en al snel raakten beide vrouwen aan de praat.
"No eres Española, je bent geen Spaanse," zei Jessica.
"No, desde Belgica. Ik kom uit België," zei Sheila.
"Oh Belgica, un pais muy linda," zei Jessica glimlachend.
Daar heb ik nog een hele poos gewerkt als zorgkundige.
Harde stiel, veel stress, slechte communicatie en zwaar onderbetaald.
Maar van de bewoners kreeg ik veel respect en dankbaarheid, daar deed ik het dan voor.
Maar ik was maar al te blij dat ik Tommi Markkonën leerde kennen op Graspop Metal Meeting, denk wel dat je dat festival kent."
"Tommi Markkonën, de zanger van Helltroll!" zei Sheila.
"Sabes ese banda, ken je die band?" vroeg Jessica.
"Tuurlijk wel.
Een flinke pot metal op zijn tijd, ik kan dat wel smaken hoor.
Heb alleen nog niet de kans gehad om ze live te zien."
"Ik wel en meer nog.
Tommi was meteen weg van mij toen ik hem backstage ontmoette.
Hij wilde zich met mij terugtrekken in de container die als omkleed en rustruimte dienst deed.
Natuurlijk zei ik geen nee."
Jessica's ogen blonken toen ze het vertelde.
"Had je een relatie met Tommi?" vroeg Sheila die nu één en al oor was.
"Fue lo mejor que me ha pasado," zei Jessica. "Hij was het beste wat mij ooit is overkomen."
Na een heftige vrijpartij in de caravan bleef ik bij hem slapen in het hotel waar ze verbleven.
Voor ik het goed en wel besefte ging ik gewoon mee met hem op tournee.
Ik zei meteen mijn baan op en de huur van mijn appartementje dat ik met vijf andere meisjes deelde, drie Spaanse en twee Portugese meisjes die allen in de zorgsector werkten.
Ik ging aan de slag als roadie en wist mijn mannetje te slaan.
Meer nog.
Dit was gewoon het leven waar ik zo hard naar verlangde.
Elke dag in een andere stad.
Omgeven door muziek, harde ruige muziek.
Aan de zijde van een viriele kerel die wist hoe hij vrouwen moest bevredigen.
Pequeño secreto... Todo la banda lo sabia (klein geheimpje, de hele band wist het) voegde Jessica er zachtjes kirrend aan toe.
Soy un gitana tu sabes, ik ben een zigeunerin moet je weten.
Reizen en avontuur, het zit in mijn bloed.
Reizen, avontuur en... Seks.
Wat er was tussen Tommi en mij bleef niet duren.
"Muy mal, muy triste. Maar ja, het leven gaat door.
Ben nog maar net terug in de stad, gisterenavond laat ingecheckt in een klein pension in de Calle de rosas roja."
"Bij Carmen en Alfredo," zei Sheila.
"Si... Logeer je daar ook misschien?"
"Heb me zonet ingecheckt. Heb speciaal een omweg gemaakt om het optreden bij te wonen van Los Addictos De Whisky."
"Noooo!!!" zei Jessica.
"Que casualidad! Wat een toeval.
Eén van de voorlopige bandleden is een goeie vriend van me."
"Een van de Belgen die hen kwamen vervoegen," zei Jessica.
Sheila knikte.
"Que piensas? Te mostraré la ciudad donde creci? Wat denk je? Zal ik je de stad tonen waar ik opgroeide?"
"Graag," zei Sheila. Ze kende de stad Malaga wel, maar wist dat je tips van insiders nooit mag afslaan.
Sheila en Jessica liepen gezellig taterend en vrolijk lachend door de stad.
Sheila hield met haar rechterpink de linkerpink van Jessica vast.
Keek de bloedmooie jonge vrouw regelmatig in de ogen.
Ongegeneerd.
Jessica troonde Sheila mee naar enkele leuke winkels waar Sheila voor een mooie prijs hele mooie lingerie kocht en een heel sexy topje met best wel wat inkijk.
"Dat is voor vanavond," zei Sheila.
"Especialementé para mi querida amigo Lou," voegde ze eraan toe.
"Zijn jullie niet wat meer dan gewoon 'vrienden'?" vroeg Jessica terwijl ze een stap achteruit zette en het topje en vooral Sheila goed keurde.
"Als het aan mij lag niet nee," zei Sheila.
Haar ogen schitterden en blonken bij de gedachte alleen al.
"Hmmm te entiendo (ik begrijp je wel)," zei Jessica terwijl ze een oogje pinkte.
Sheila en Jessica wandelden naar buiten.
"Hace mucho calor ahora," zei Sheila. "Het is veel te heet nu."
"Es hora de la siesta mi amiga," reageerde Jessica.
"Misschien dat we even naar het pension gaan om wat te rusten en ons wat op te frissen."
"Buena idea," zei Sheila terwijl ze Jessica aankeek die de zonnebril die ze boven haar voorhoofd droeg omlaag trok om haar ogen te beschermen tegen het licht van de zon die ongenadig brandde zoals ze dat alleen in Andalucia kan doen.
Sheila stak het licht van haar verduisterde kamer aan en trok Jessica mee naar binnen.
Sloeg haar armen rond Jessica's hals en keek de mooie jonge vrouw diep in de ogen.
"Eres un mujer muy linda," zei Sheila.
"Je bent een prachtvrouw."
"Es verdad?" kirde Jessica terwijl ze haar lichaam tegen dat van Sheila aanvleidde.
Sheila drukte haar lippen op de wijnrode lippen van Jessica. Een passionele tongzoen volgde.
Jessica maakte Sheila's riem los en daarna de knop van haar jeansbroek met haar vlezige vingers die goed verzorgd waren, vooral dan haar mooie gelnagels.
Sheila voelde hoe Jessica's handen zich een weg baanden tussen haar benen eens ze haar broek naar beneden had getrokken tot vlak boven haar knieën.
Sheila trok Jessica's t-shirt omhoog en maakte haar BH los waarna Jessica even ophield om haar t-shirt uit te trekken.
"Laat ons samen douchen," stelde Sheila voor.
"Agua fria sobre nuestros cuerpos calientes... " fluisterde ze in Jessica's oor.
"Koel water over onze verhitte lichamen."
Even later klonk er in de kamer alleen het geluid van stromend water vermengd met gesmoord gekreun dat alsmaar luider en luider klonk.
Sheila genoot met volle teugen van het koele water en Jessica's zoekende tong tussen haar benen.
Hier was ze zo hard aan toe.
Die klik die ze voelde tijdens het gesprek met Jessica die ongegeneerd sprak over haar seksleven en ook over haar diep sluimerende bi gevoelens.
De manier waarop deze jongen vrouw met haar licht getaande huid, haar mooie donkere ogen en haar gitzwarte haren naar haar keek. Het maakte Sheila's hart warm.
En haar broekje nat.
Maar dat was al de hele ochtend en middag zo.
Omdat ze ze er zo hard naar uitkeek om Lou terug te zien.
Hem dicht tegen haar te voelen.
Hem te kussen en het prikkelen van zijn snor op haar gezicht te voelen.
Toch hield dit haar niet tegen om ongegeneerd te flirten en zalig te vrijen met Jessica.
Ze wist dat Lou geen typische liefdesrelatie wilde. En zelf wil ze dat ook niet.
Maar haar lichaam verlangt zo hard naar seks.
Seks met Lou.
Die gedachte alleen al maakte dat ze de hele dag botergeil stond.
Welks haar ontvankelijker maakte voor de flirterige blikken van Jessica.
Die ruim de tijd nam om Sheila lekker te verwennen.
Sheila kwam klaar met een luide oerkreet.
Ze trok aan Jessica's haren, om te voorkomen dat ze zich te snel naar haar zin zou terugtrekken.
"Muchas gracias," zei Sheila terwijl ze Jessica hielp recht komen en haar armen rond Jessica's lichaam sloeg.
"Necesitaba mucho esto Jessica. Dit had ik zo hard nodig."
Jessica glimlachte.
"Pude sentirlo. Espero que lo hayan disfrutado querida Sheila (dat voelde ik, ik hoop dat je ervan genoten hebt lieve Sheila)."
Jessica en Sheila stapten uit de douche nadat Jessica de kranen dichtdraaide. Sheila nam een handdoek en sloeg die over Jessica's lichaam. Met veel zachtheid depte ze de jonge vrouw droog.
Daarna liepen ze naar de slaapkamer. Jessica gooide zich languit op bed met haar armen gespreid.
Sheila bekeek Jessica's prachtige lichaam terwijl ze op bed ging zitten, waarna ze zich over Jessica's lichaam bewoog en haar slanke buik kuste, zo heel langzaam naar beneden.
"Que estas haciendo (wat doe je nu)?" vroeg Jessica.
"Ahora es mi turno mi cariña... (het is mijn beurt nu lieverd) " zei Sheila waarna ze met haar tong gretig Jessica's schaamlippen likte.
Enkele uren later gingen Sheila en Jessica op pad.
Eerst zochten ze een tapasbar op waar ze enkele drankjes nuttigden.
Ze zeiden geen woord.
Maar hun blikken spraken boekdelen.
Sheila zag Jessica gelukzalig glimlachen.
Legde haar hand op die van Jessica.
De rode wijn maakte dat het licht werd in haar hoofd.
Dan tegen negen uur zakten ze af naar het café waar het optreden plaats vond.
Bij dat café hoorde een concertzaaltje.
Klein, donker, behoorlijk druk en benauwend warm.
Almaar meer mensen kwamen het zaaltje binnen nadat ze eerst inkom hadden betaald.
Twee euro.
Spotgoedkoop.
Doch voor veel Spaanse jongeren veel geld.
Maar dat weerhield hen er niet van om in grote getale af te zakken voor een avondje snoeiharde rock&roll.
Sheila probeerde tot bij het podium te geraken, maar dat lukte amper. Zo druk was het al.
Opzij stond er een klein bierstandje, daar stond Dries hij herkende haar.
"Wat doede gij hier?" vroeg ze.
"Ik moest in Spanje zijn voor een zaak," zei ze. "En ik zag hier de affiches in de stad en ik dacht ik ga mijn lieve Lou eens verrassen met een bezoekje tijden jullie optreden hier.
Maar nog niets vertellen hé."
"Nee tuurlijk niet," zei Dries.
"Hey, tof dat ge er zijt meid," voegde hij er nog snel aan toe.
"Hebben ze geen drank voorzien in de kleedkamers?" vroeg Sheila?
"Nee, maar dat is omdat we de prijs zo laag mogelijk willen houden.
We willen dat het zo goedkoop mogelijk is om zo meer volk te bereiken. Eigenlijk halen we onze winst vooral uit ons verkoopstandje waar we straks CD's en t-shirts verkopen."
"Echt rock&roll dus, kan me best voorstellen dat Lou behoorlijk in zijn sas is."
"Die amuseert zich rot Sheila," zei Dries.
"Echt wel.
Heb hem in jaren niet meer zo begeesterd geweten.
Maar nu moet ik gaan hoor, we moeten zo het podium op."
"OK, veel succes," zei Sheila.
"Merci," zei Dries terwijl hij zich een weg baande tussen het drummende publiek.
Sheila bestelde twee koude biertjes en zocht Jessica op die haar wenkte, ze had een plaatsje weten te bemachtigen dicht bij het podium.
Dan kwam een man het podium op, het gebabbel verstomde.
De baas van de het café en de concertzaal kondigde al ratelend Los Addictos De Whisky aan.
Gejuich alom.
De spots gingen aan.
Daar waren ze.
Lou droeg zijn oude jeansbroek en een mouwloos hemdje.
Hij was merkbaar het oudste lid van de band.
De Spaanse jongens waren een stuk jonger op één na die schatte Sheila midden de dertig.
Een donkere Andalusiër met ontblote torso, ketting rond de nek en skinny jeans.
Hij dronk zijn bekertje bier leeg en gooide het dan in het publiek, waarna hij zijn gitaar omgordde.
"Un dos tres!!!" riep bij waarna harde gitaarrifs de kleine concertzaal vulden.
Jongelui gingen meteen uit de bol, vooraan ontstond meteen een 'moshpit'.
Niemand stond stil.
Jessica stond te huppen en te shaken.
Liet haar borsten lustig zwieren en schudde als een gek met haar welgevormde kont terwijl ze wild met haar armen zwaaide.
Sheila keek er verlekkerd naar maar al snel ging haar blik toch naar Lou die op het podium het beste van zichzelf gaf.
De muziek van Los Addictos De Whisky kan je het best omschrijven als harde gitaarrifs en brutale teksten over vriendschap, drank, gokken, vrouwen, liefde en... SEKS!
Teksten die weinig aan de verbeelding overlieten zoals...
"Déjame llemar tu coño! Déjame llemar tu coño! Déjame llemar tu coño!
Chica caliente!"
Wat zoveel betekend als 'laat me je poesje vullen hete meid'.
De hele zaal zong het uit volle borst mee.
Ook Jessica brulde elke noot mee, niet meer of ze had een stem als een klok.
De sfeer werd alsmaar broeieriger.
De zanger die zich Jefé Borracho (Baas Zuiplap) liet noemen hitste het publiek op met vragen als "donde estàn esas chicas calientes (zijn hier hete meiden)?" Waarna de zaal zowat ontplofte.
Jonge meiden deden prompt hun t-shirt en BH uit.
Toonden ongegeneerd hun borsten.
Sommigen gooiden hun slip naar de bandleden.
"Quiero llevarte firmemente, como te llamas? (jou wil ik wel eens stevig nemen, hoe heet jij)" vroeg Jefe Borracho terwijl hij zijn microfoon draaide naar een tenger meisje dat zich door haar vriendin liet optillen, ze had enkel nog haar korte rokje aan.
Het meisje riep haar naam, maar ondanks dat ze hard in de micro brulde was het amper te verstaan. Het leek op Conchita, maar zeker was dat niet.
Ach, had het belang?
Meteen weerklonk weer een lied waarin drank, hete vrouwen en zwoele nachten werden verheerlijkt.
De andere bandleden deden ook hun hemden en t-shirt uit, Lou en Tom waren de enigen die nog niet in ontbloot bovenlijf op het podium stonden. Meer en meer slipjes vlogen het podium op.
Jéfé Borracho nam een slipje, stak het in zijn broek en greep naar zijn kruis terwijl hij met zijn tong een obsceen gebaar maakte.
Tussen twee nummers door enkele biertjes die een crewlid hem aanreikte en verdeelde het onder de bandleden.
"Y ahora una cancion muy emotiva."
En nu een heel emotioneel liedje." zei hij.
Er viel een stilte, Lou liet een scherend geluid horen met zijn gitaar.
Iedereen leek de adem in te houden.
Met zijn doorleefde stem zong hij een liedje.
'Mi cariña yo te manque' (mijn liefje ik mis je).
Het was een liedje met een behoorlijk zwaret tekst.
Over een meisje dat verdween zonder een spoor na te laten.
Behalve dan een gescheurd t-shirt en een schoen aan de oever van de Guadalqivir, daar waar het een snelstromende bergrivier is.
"Ahore cariño, y lo siento (Ik weet het lieverd, en het spijt me)," prevelde Jessica zachtjes.
Tranen liepen over haar wangen.
"Ken je de geschiedenis van dit liedje?" vroeg Sheila die gepakt was door de tekst en vooral door de diepe tristesse waarmee Jefe Burracho het liedje zong.
"Si," zei Jessica terwijl ze Sheila met betraande ogen aankeek.
"Esta chica que era yo (dat meisje dat was ik)," zei ze.
"Maar als ik het zo hoor dan is ze dood.
Hoe moet ik dat zien?" vroeg Sheila.
Jessica slikte en zocht naar haar woorden.
"Dat is wat iedereen denkt," zei ze.
"Dat iemand mij in de Guadalqivir heeft gegooid waarna ik door de stroming werd meegesleurd.
Mijn dood tegemoet.
Waarna mijn lichaam werd opgevreten door lynxen die hier in het wild leven.
Maar ik was niet dood.
Ik... "
Sheila zag de spijt en de vertwijfeling in Jessica's ogen.
"Ik hield van Manuel - dat is Jefe zijn echte naam - en ik weet dat ik hem veel verdriet deed door te veinzen dat ik dood was maar...
No tenia otra opcion...
Ik had geen andere keuze."
"Waarom niet?" vroeg Sheila.
"No hay mas preguntas... Por favor. (geen verdere vragen... Alstublieft) smeekte Jessica terwijl ze vertwijfeld het hoofd schudde.
"Jij kent die gasten van de band, niet alleen Lou," zei Jessica.
"En je wil vast backstage gaan om hem te zien."
"Naturalemente," zei Sheila.
"Kan je regelen dat ik mee kan?" vroeg ze.
"Por favor."
Sheila drukte Jessica dicht tegen zich aan.
"Naturalemente" zei Sheila nogmaals. "Con mucho gusto...
Met alle plezier."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten