Het was laat in de nacht.
De bandleden hadden hun slaapplaatsen opgezocht.
Sheila vergezelde hen en nam afscheid.
In het bijzonder van Manuel en Jessica.
"Gracias por todos," zei Jessica.
"Tienes un gran corazon (Je hebt een groot hart)," zei Manuel terwijl hij zijn ruwe handen op Sheila's schouders legde.
"Nunca olvido lo que hiciste por nosotros.
Ik vergeet nooit wat je voor ons gedaan hebt."
"You can have the room for yourself. And for Jessica of course," zei Lou terwijl hij Sheila aankeek.
"Tonight i sleep with the woman who diserves all my respect and... My love."
Sheila voelde in haar hart een diepe withete hitte opkomen.
"Wilt je zeggen da je?"
"We hebben veel bij te praten liefje," zei Lou terwijl hij Sheila dicht tegen zich aan trok.
Sheila keek Lou vol verwachting aan.
Na een hartelijk afscheid liep ze hand en hand met Lou door de uitgestorven straten van Malaga.
Het was laat in de nacht, of beter... Vroeg in de ochtend.
Sheila keek Lou aan, maar zei geen woord.
De weg naar het pension duurde lang.
Te lang naar haar zin.
Stil liepen ze de trap op, Sheila opende de deur van haar kamer en knipte het licht aan.
Wanneer Lou de deur sloot laaide de passie op.
Ze gooide haar topje uit en met ontbloot bovenlijf gooide ze zich in Lou's armen.
Waarna een lange passionele kus volgde.
Tussen het kussen door gooide ook Lou zijn t-shirt uit.
Tilde hij Sheila op en droeg haar naar het bed.
"Godverdomme mijn broek spant," zei hij terwijl hij zijn gulp open ritste.
Naakt kroop hij op bed en keek haar in de ogen terwijl hij haar broeksriem losmaakte en daarna de knop van haar jeans.
"Hier verlang je zo hard naar, nietwaar liefje," zei Lou terwijl hij haar broek naar beneden trok. Waarna hij meteen op haar ging liggen en haar prachtige borsten streelde.
"Joak schietje.
En eindelijk es 't zo verre."
Ze nam zijn hand en bracht die tussen haar benen.
"Voel je dadde schietje?
'k Stoan nat.
Kletsenat.
Puur van de ghoeste."
Lou duwde haar benen nog meer open en drukte zijn stijve pik tegen haar schaamlippen.
Sheila nam hem vast en duwde hem dieper, ze voelde een siddering door haar lichaam terwijl ze dat deed.
Lou begreep de boodschap en drong in haar binnen en begon meteen krachtig te stoten
"Oooooh jaaaa.
Kom mor schietje.
Ooooooh ja kom mor.
Komt in mien."
Sheila sloeg haar hoofd achterover.
"Jaaah komt in mien!!!"
Lou penetreerde Sheila met korte doch hevige stoten.
Hij kon het amper geloven.
Meer dan twintig jaar na het tragische overlijden van Gracienne.
Zijn 'Grace'ke'.
Had hij opnieuw geslachtsgemeenschap met een vrouw.
En dit met volle overgave.
Zo groot was zijn achting en liefde voor Sheila.
Van wie hij nu zeker wist welk groot en edelmoedig hart ze heeft.
Hij streelde haar welgevormde borsten terwijl hij haar diep in de ogen keek.
"Gij zijt een goddelijke vrouw," zei hij nadat hij in haar was klaargekomen.
"Es 't woar schietje," zei Sheila terwijl haar handen over zijn behaarde borstkas gleden.
"Ja liefje," zei Lou.
"Gij... ZIJT EEN GODDELIJKE VROUW!"
Lou bezegelde deze woorden met een lange intense kus.
Waarna hij zijn penis opnieuw hard voelde worden en opnieuw begon te stoten.
Tot Sheila's grote vreugde en intens geluk.
Deze nacht kon voor haar niet meer stuk.
Van slapen zou er niets in huis komen.
Maar wat kon haar dat schelen?
Eindelijk beleefde ze datgene waar ze zo hard en intens naar verlangde.
Seks met Lou.
Heerlijke seks met Lou.
Zijn heerlijke pik diep in haar liefdesgrotje.
Zijn rijzige lichaam op en over het hare.
Zijn kussen, zijn passie, zijn goesting.
Terwijl het ochtendlicht al lang door het kleine vensterraam scheen weerklonk nog altijd het zachte gekreun van Sheila en het piepen van het bed.
Hun lichamen verenigd in de passie van het liefdesspel.
Het was na elven toen ze beiden met kleine oogjes aan de ontbijttafel verschenen.
Moe... Maar zo zielsgelukkig.
Die voormiddag gingen Lou en Sheila terug de andere bandleden opzoeken.
Die bij de broer van Manuel een onderkomen voor de komende dagen vonden.
Want de band zou hier enkele dagen verblijven en op adem komen tussen het drukke tourschema door.
Manuel zag Sheila en liep naar haar toe.
Gaf haar een dikke knuffel.
"Gracias!" zei hij.
"Gracias por traer de vuelta el amor y la felicidad en mi vida," zei hij.
"Bedankt dat je terug liefde en geluk bracht in mijn leven.
Tien jaar lang leefde ik met een vreselijke pijn in mijn hart.
De pijn van het brutaal gescheiden worden van mijn lieve Jessica.
Jij bracht haar terug.
Verenigde onze harten.
Afgelopen nacht was de mooiste van mijn... Ons leven.
Onze harten en lichamen werden één."
Terwijl hij sprak keek Jessica Manuel... Haar Manuel, aan met een blik vol liefde en genegenheid.
Teder sloeg hij zijn arm om die van Jessica.
Het raakte Sheila.
"Quiero pregutarte, tal como les pregunto a los otros miembros de la banda.
Ik zou jullie willen vragen zoals ik aan de andere bandleden vroeg.
Stel geen verdere vragen over waarom Jessica haar dood veinsde.
En zwijg hierover zowel tegen bekenden als onbekenden.
Ze gaat voortaan verder door het leven als Manuela.
Manuela Ramirez.
Jessica is dood.
Dit hoofdstuk verleden tijd.
Ze stelde zich als Jessica voor aan Sheila omdat ze het niet aandurfde om mij alleen op te zoeken."
"Toen ik je gisteren zag Sheila.
En het t-shirt dat je aanhad dan wist ik. Die komt vast voor het optreden in 'La Catacumba'.
Want daar treden wel vaker Metal en vooral Death Metal groepen op.
Waar men vaak van zeer ver op af komt.
Zelfs in Finland, het Metal land bij uitstek kennen ze 'La Catacumba'.
Ok, Los Addictos De Whisky is geen metalband, maar ook de stijl die zij brengen wordt door metalfans zeer geapprecieerd.
Dus ik kon er niet naast zitten.
Ik volgde mijn intuïtie en ik had gelijk.
Zonder jou Sheila.
Had ik dit niet aangedurfd... "
Sheila slikte.
Gaf zowel Jessica/Manuela als Manuel een knuffel.
Bedacht zich dat het de diepe liefde die ze voor Manuel voelde, en de diepe verbondenheid die ze met hem had was waarom ze voor de naam Manuela koos.
Moest gewoon.
Maar ze vroeg het niet.
Er werd gegeten en gepraat.
In een vrolijke stemming.
Het was gewoon feest.
De terugkeer van Manuels grote liefde moest gevierd worden.
Het gesprek dat Manuel en Manuela hadden die nacht was hard en pijnlijk.
Logisch, want vooral voor Manuel was de plotse - geveinsde - dood van Jessica een zware schok.
En haar gisteren terugzien evenzeer..
Tuurlijk vroeg hij wat haar bezielde.
Manuel hoorde haar verhaal.
Haar rauwe hartverscheurende verhaal.
Over wat ze meemaakte als kind.
Welks ze voor iedereen, ook voor hem verborgen hield.
Haar jeugdjaren vol pijnlijke trauma's die haar zelfs tot in het volwassen leven achtervolgden.
Maar het waren niet haar trauma's die haar deden besluiten om haar eigen dood te veinzen.
Maar... DIEGENEN DIE ZE VEROORZAAKTEN!"
Het feest ging verder, met veel eten, veel wijn en veel gezang en zelfs een heuse jamsessie waar zelfs Sheila zich liet gelden en iedereen - Lou nog het meest - verbaasde met haar zangtalent toen ze een eigen versie ten gehore bracht van Bed Of Roses van Bon Jovi.
Ze oogste applaus, maar vooral de manier waarop Lou naar haar keek toen ze zong stond op haar netvlies gebrand.
En de stevige pakkerd die ze hem gaf sprak ook boekdelen.
Maar wat haar echt tranen in de ogen bezorgde was wat Lou tegen haar, en alleen tegen haar zij.
"Gij lijkt zo hard op haar meiske, in alles wat ge doet!"
Hij zei het met een diepe snik in zijn stem.
"Podemos retiramos a una habitacion por un momento por favor? (Mogen we ons even terugtrekken op een kamer alstublieft?)" vroeg Sheila tussendoor aan Ramon, de broer van Manuel.
Dat mocht.
Sheila nam Lou bij de arm en nam hem mee naar boven.
Trok hem tegen zich aan nadat ze haar t-shirt uittrok.
"Kheint efkes nodig nu schietje," zei ze.
"Nie zozeer de seks.
Mo 'k wiln joen lichaam voeln.
Je warmte.
Je... LIEFDE!!"
Lou omhelsde haar en begon haar te kussen.
Terwijl nam hij haar vast en legde haar neer in het bed.
Streelde haar lichaam en trok terwijl haar broek en slip uit.
Ging over en op haar liggen nadat hij zichzelf snel uitkleedde, waarna een lange en vooral intense kus volgde.
De middagzon priemde door de luiken brachten wat licht in de verduisterde kamer.
Scheen op hun lichamen.
Lou streelde en kuste Sheila.
Hij genoot even hard als zij dat deed.
Van de liefde die terug in zijn leven kwam.
Voor hij het goed en wel besefte was hij in haar binnengedrongen.
Niet dat Sheila dat erg vond, integendeel.
"Ksiejegeiren schietje," zei Sheila met een diepe zucht.
Ze klampte zich aan Lou vast. Tranen liepen over haar wangen.
Tranen van diep en intens geluk.
"Ksien joen toch zo verdomd geiren Lou!" zei ze nu heel luid.
Lou droogde haar tranen en keek haar aan.
"Ik u ook Sheila," zei hij.
"Gij godverdoms topwijf!!!" voegde hij eraan toen waarna hij haar stevig begon te penetreren.
Hij herhaalde het meermaals.
"Gij topwijf!
Het beste wat mij in twintig jaar is overkomen... DA ZIJDE GIJ!"
Ineens hield Sheila hem tegen en keek Lou recht in de ogen.
"Schietje, ziet eerlijk...
Lijk ik echt hard op eur?" vroeg Sheila ineens.
"Ja.
Zei ik toch al eerder.
Dat ge mij zo hard aan haar doet denken.
En altijd weer een beetje meer.
Gij zijt zo...
Hoe moet ik het zeggen.
Gul.
Zoals Grace'ke ook was.
Gul op alle gebied.
In vrijgevigheid, hulpvaardigheid, in genegenheid, in vriendschap.
In de seks.
Maar vooral...
In de liefde."
Lou streelde Sheila en nam haar geur en warmte in zich op.
Heel diep en intens.
En genoot met volle teugen.
Zelfs uw geur doet mij aan haar denken.
Die intense doordringende geur als je transpireert.
Die geur van iemand die alles uit het leven wil halen dat erin zit.
Grace'ke was ook zo.
Haalde alles uit haar leven wat er in zat.
Maar dat deelde ze dan met ons, haar maten.
En ook dat vind ik bij u terug Sheila," zei Lou terwijl hij zacht door haar blonde haren streelde.
Sheila beet op haar lip en probeerde uit alle macht haar tranen te bedwingen, maar wist nu al dat dit haar niet lukken zou.
Dan liet ze hem los en liet ze zich languit vallen met haar hoofd diep weggezakt in het kussen.
Liet haar tranen de vrije loop.
Lou tilde haar hoofd op en wiegde haar zacht in zijn armen.
"Sorry," zei ze.
"Sorry da 'k hier de bleitekousse uithang'n.
Mo... 't Komt van zo diepe.
Weet je wel?"
"K'hadden nooit gepeinst dat dat mien oois nog ghing overkom'n.
Da 'k etwien ghing tegenkom'n...
Woar da 'k zovele zou voelen vanuut zo diep in mien eirte (hart)."
Lou zweeg.
Hij wist dat dat bij hem ook het geval was.
Ook hij voelde tranen van intens en diep geluk opkomen.
Sheila zag het.
"Je meug ghie ook schreuwn (huilen) wi," zei ze.
Ze keek hem aan.
"Doe mor.
Lot je ghoan.
Krop het nie op.
Lou begon te snikken.
Sheila wreef over zijn kale hoofd
Drukte zijn hoofd tegen haar boezem.
Terwijl ook bij haar de tranen stroomden.
Twee harten verlangend naar liefde.
Hadden elkaar gevonden.
Twee mensen gaven zich over aan elkaars lichaam in vurig oplaaiende passie, nadat ze elkaars tranen die vloeiden in een moment van ontlading hadden gedroogd.
Waarna Lou's trommelvliezen scheurden bij het aanhoren van Sheila's rauwe oerkreet toen ze in alle heftigheid klaarkwam.
Sheila bleef twee dagen in Malaga.
Vooral om bij Lou te zijn.
De dag voor ze vertrok nam ze hem mee naar een meer hoog in de Sierra Nevada.
Een meer dat gewoon uitnodigde voor een heerlijke zwempartij.
Naakt.
Die uitmondde in een passionele vrijpartij in het koele helblauwe water.
Sheila ging er helemaal in op.
Maar Lou herontdekte ook dat er nog andere dingen rock&roll zijn dan stevige rockmuziek maken.
Bibberend maar vooral voldaan liet hij zich door Sheila afdrogen eens ze terug op het droge waren.
En lieten ze hun lichamen warmen in de zon.
Ook toen waren hun lichamen één in het heerlijke liefdesspel.
's Anderendaags namen Lou en Sheila afscheid op de luchthaven van Malaga.
"'k Ghoan joen missen," zei ze.
"Ik ook.
Als ik kan, keer ik vroeger terug," zei Lou.
"Nee... " zei Sheila.
"Niet doen.
Je zie bie je moaten.
Je geniet.
'k Hein dat gezien op 't optreden."
Lou schudde het hoofd.
"Ik heb het onderschat meid," zei hij.
"Elke dag de hort op.
Inpakken, inladen, uitladen, uitpakken, inpluggen, soundchecken, spelen, weer uitpluggen.
Elke godverdomse dag opnieuw.
Stress.
Veel te veel drank.
Onevenwichtig eten, op onregelmatige tijdstippen.
Vaak eten dat gewoon niet te vreten is..
Meiden die hengelen naar onze... Mijn aandacht.
Veel te weinig slaap.
Ik verlang terug naar mijn oude leventje in België.
Dat leventje dat ooit zo saai en uitzichtloos leek.
Maar nu niet meer.
Gewoon... Omdat het veel minder saai is als je weet dat ER IEMAND OP JE WACHT!!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten