Het was een heerlijke dag.
En vooral, een heerlijke rustige avond.
Een avond die ik deels doorbracht op mijn terras, genietend van een goed en vooral interessant boek.
Terwijl de kinderen van de buurman die naast onze blok woont zich amuseerden op de trampoline.
Daarna ben ik mijn vriendin gaan ophalen van haar werk als zorgkundige.
Gisteren deed ik dat ook en kreeg ik te maken met een heuse corona politiecontrole.
Maar we mochten doorrijden.
Meer nog, de vrouwelijke agente die ons tegenhield kende haar.
Mijn lief is gekend bij de politie, ik schaamde me rot.
Nee, alle gekheid op een stokje. De oma van die agente verblijft in het woonzorgcentrum waar mijn grote liefde werkt, daarmee.
De wereld is soms zo klein hé.
Weet je wat mij opvalt als ik zo 's avonds mijn neus nog eens buiten steek?
Om 's avonds nog eens op mijn terras een frisse neus te halen, om mijn vriendin te gaan halen of gewoon om met de hondjes nog eens buiten te zijn.
Weet je wat mij opvalt?
De stilte.
Na acht uur wordt alles stil.
Nadat de mensen nog eens hebben gezongen of in hun handen hebben geklapt valt de stilte over de uitgestorven straten.
Je hoort alleen de vogels nog zingen, de duiven nog kirren en hier en daar een verre auto of scooter.
Voor de rest is het stil.
De klok lijkt wel vijftig of zestig jaar teruggedraaid.
Ook overdag lijkt het bij momenten of de autoloze zondagen weer helemaal terug zijn.
Maar vooral 's avonds valt de vaak doodse stilte mij op.
Het is nu langer licht.
Normaal gezien blijven mensen nu wat langer buiten.
Zoeken ze nog de terrasjes op, zeker in de weekends en de vakanties.
Hoor je nog muziek uit één of ander café en het gezellige gebabbel van de mensen aan de toot die genieten van een frisse pint.
Maar nu is het stil.
De stilte valt als een kleed over stad en platteland.
Ik hoorde toen ik na een late shift naar de parking van Ter Duinen wandelde zelfs de zee in de verte.
Nu, de zee is daar zo'n halve kilometer daar vandaan.
Maar ik hoorde haar.
De wind kwam recht van de zee dus het kan.
Ja echt.
En de lucht is helderder dan anders.
En de sterren lijken meer op te vallen, is dat omdat de lucht minder bezoedeld is door auto's en vliegtuigen?
Ach, ik ga daar nu mijn hoofd niet over breken.
Ik kijk graag naar de sterren.
En dan daartussen een vliegtuig zien vliegen met die knipperende lichten.
Of dan fantaseren dat er ergens rond één van die sterren een planeet zweeft zoals de onze.
Waar ze zich dan ook afvragen of er buiten hun eigen planeet ander intelligent leven is?
Ja da is er.
Maar niet hier.
Of wel, toch een beetje.
Maar niet echt veel.
Ach nee, ik ga hier niet te negatief doen.
Maar weet je?
Het idee dat al die sterren eigenlijk zonnen zijn. Of beter, dat onze zon eigenlijk ook een ster is net als al die anderen die zo mooi fonkelen aan de nachtelijke hemel
Dat vind ik altijd zo speciaal.
En het feit dat onze planeet de enige is in ons zonnestelsel waar leven zoals wij dat kennen mogelijk is.
Dat is iets wat we moeten koesteren.
We moeten echt veel zorgzamer omspringen met het leven op deze planeet.
Veel meer zorg dragen voor de natuur.
Waar we gewoon niet zonder kunnen.
Echt niet.
Daar wil ik het zeker nog eens over hebben op deze blog.
Maar nu even niet.
Slaapwel lieve mensen.
Liefs.
Miguel.
Voor de rest is het stil.
De klok lijkt wel vijftig of zestig jaar teruggedraaid.
Ook overdag lijkt het bij momenten of de autoloze zondagen weer helemaal terug zijn.
Maar vooral 's avonds valt de vaak doodse stilte mij op.
Het is nu langer licht.
Normaal gezien blijven mensen nu wat langer buiten.
Zoeken ze nog de terrasjes op, zeker in de weekends en de vakanties.
Hoor je nog muziek uit één of ander café en het gezellige gebabbel van de mensen aan de toot die genieten van een frisse pint.
Maar nu is het stil.
De stilte valt als een kleed over stad en platteland.
Ik hoorde toen ik na een late shift naar de parking van Ter Duinen wandelde zelfs de zee in de verte.
Nu, de zee is daar zo'n halve kilometer daar vandaan.
Maar ik hoorde haar.
De wind kwam recht van de zee dus het kan.
Ja echt.
En de lucht is helderder dan anders.
En de sterren lijken meer op te vallen, is dat omdat de lucht minder bezoedeld is door auto's en vliegtuigen?
Ach, ik ga daar nu mijn hoofd niet over breken.
Ik kijk graag naar de sterren.
En dan daartussen een vliegtuig zien vliegen met die knipperende lichten.
Of dan fantaseren dat er ergens rond één van die sterren een planeet zweeft zoals de onze.
Waar ze zich dan ook afvragen of er buiten hun eigen planeet ander intelligent leven is?
Ja da is er.
Maar niet hier.
Of wel, toch een beetje.
Maar niet echt veel.
Ach nee, ik ga hier niet te negatief doen.
Maar weet je?
Het idee dat al die sterren eigenlijk zonnen zijn. Of beter, dat onze zon eigenlijk ook een ster is net als al die anderen die zo mooi fonkelen aan de nachtelijke hemel
Dat vind ik altijd zo speciaal.
En het feit dat onze planeet de enige is in ons zonnestelsel waar leven zoals wij dat kennen mogelijk is.
Dat is iets wat we moeten koesteren.
We moeten echt veel zorgzamer omspringen met het leven op deze planeet.
Veel meer zorg dragen voor de natuur.
Waar we gewoon niet zonder kunnen.
Echt niet.
Daar wil ik het zeker nog eens over hebben op deze blog.
Maar nu even niet.
Slaapwel lieve mensen.
Liefs.
Miguel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten