Overdosis 5

Bart en Sarah brachten verslag uit.
"Dus Yoshi verbleef bij Daniella Onraedt," zei ze.
"Ja, volgens Eddy toch," zei Sarah.
"Dan is de kans groot dat hij Daniella in vertrouwen nam.
Ze heeft zelf veel meegemaakt en weet als geen ander iemand als Yoshi aan te voelen."
Hilde keek Bart en Sarah aan.
"Jullie gaan haar opzoeken," zei ze.
"Nu meteen."
"Daniella verblijft op dit moment in Brussel," zei Sarah. "Waar ze werkt aan de opnames van haar eerste solo album."
"Wel, waar wachten jullie nog op.
Ga naar Brussel en vraag haar uit.
Maar met manieren graag.
Ja Bart... IK HEB HET TEGEN JOU!" zei Hilde streng.
Bart verliet het gebouw met zijn handen in zijn zakken en een ingehouden woede.
Een uur later reden ze door het centrum van Brussel richten de Marollen.
Daar in een oud maar statig pand, ooit een naaiatelier bevond zich de platenstudio van 'Bichon Records' een alternatief undergrond platenlabeL.
Hier werkte Daniella aan de opnames van haar eerste echte solo album.
Ze had al een album gemaakt met een rapgroep die geleid werd door haar ontdekker Ali Bouzziane, en een EP gemaakt met enkele zelfgeschreven liedjes.
Maar dit moest het echt werk worden.
De studio's bevonden zich op het gelijkvloers.
Bart stapte naar binnen, net op dat moment werd de deur geopend.
Daniella stond in het deurgat.
Gekleed in een blauwe trainingbroek, witte gympen en kort zwart topje.
Daniella mag best gezien worden.
Slank strak lichaam, licht vooruitstekende borsten, afgetrainde buikspieren.
De tattoo's op haar armen en buik vielen nu heel erg op.
"Hey Sarah, jij bent het!" zei ze verrukt. Kom erin meid, ben blij je nog eens te zien."
Ze trok Sarah  naar binnen en gaf haar meteen een flinke knuffel.
Dan keek ze naar Bart, haar gezicht vertrok meteen.
"Och, hier se! 't Spuiterke is er ook nog eens bij," zei ze spottend.
"Ik zou maar mijn manieren houden Daniella," zei Bart.
"Ik kan je aanklagen voor smaad aan een wetsdienaar in functie mocht je dat niet weten?"
"Is 't woare spuiterke?
Gij zijt een echt flikske hé!
Denkt ge dat ge indruk maakt op mij? Vergeet het ze!
Want zoals gij heb ik er meer gekend zulle.
Schermen met hun badge en hun functie.
Want zonder zijde gij niks en dat weet ge.
Stel u voor dat papaatje geen connecties had met Marcel Leliaert, waar zou je dan staan, hé spuiterke?
Op de markt in één of andere tearoom, garçon spelen. "Twee pintjes en een witte wijn en laat het wat vooruit gaan alstublieft!"
 Terwijl ze die woorden uitsprak keek ze Bart spotten en vol minachting aan.
Dan zette ze zich tegenover Bart en Sarah aan een tafel in een ruimte naast de studio
Daniella zag de ingehouden woede in Bart's ogen en had er best haar lol in.
"Bon, voor wat is het?" vroeg Daniella.
"Gaat het over Yoshi? Ja zeker.
Verdomme, Yoshi toch.
Een overdosis schrijven de kranten.
'Verslaafde zoon van burgemeester gevonden in pakhuis'.
Waarin hij natuurlijk zal omschreven worden als weinig meer dan een nutteloze  junk.
Wel.
Ik heb iets voor jullie.
Yoshi was Genen junk.
Ik herhaal... GENEN JUNK!
"Daar gaan wij ook niet meteen van uit," zei Sarah.
"Wat de kranten ook mogen beweren."

"Bon voor ik verder ga vertellen, moete gulder iets drinken?" vroeg Daniella ineens.
Haar Gentse tongval was nu goed te horen.
"Voor mij een plat water," zei Sarah. "En gij Bart."
"Ik heb geen dorst," zei Bart korzelig.
Daniella haalde twee flesjes met een zelfgemaakte smoothie, één voor Sarah en één voor zichzelf.
"Hier Saar, dees is veel beter dan plat water.
Smoothies... Eigen recept," zei ze. "Krijg ik meteen alle nodige vitaminen, mineralen en anti oxidanten binnen.
Ja Bartje, ik ben ook bezig met mijn gezondheid.
Maar nie om met mijn lijf te showen gelijk gij.
Maar uit echte bezorgdheid over de toestand van mijn lichaam.
Maar goed, Yoshi dus." stak Daniella van wal.
"Ge hebt misschien ook dat gesprek gehoord in het programma 'Diepe Gesprekken'.
Waarin hij vertelde dat hij als kind misbruikt werd. Ik heb het gevolgd via de livestream van de website van Radio Express."
"Daar zijn geen bewijzen noch aanwijzingen voor." onderbrak Bart.
"Wat ik wel weet, is dat zijn moeder er goed is in geslaagd om haar zoon tegen zijn eigen vader op te zetten.
Om zo het hoederecht te verkrijgen over hem.
Het resultaat is dat hij tussen zijn veertien en achttien jaar op geen enkel moment in aanraking kwam met het mannelijke luik van de opvoeding.
Autoriteit, bestraffing, dat soort dingen!
Maar dat hoef ik jou niet te vertellen hé, want jij kent er ook wat van om je wangedrag af te wentelen over wat er zogezegd in je jeugd is gebeurd."
Daniella keek Bart aan.
Met een indringende blik.
"Spuiterke!" zei met ingehouden boosheid in haar stem.
"Ik ben wel degelijk betast en misbruikt geweest in een pedofiel netwerk.
En ik ben er zeker van dat ze met mijn zusje Naomi hetzelfde hebben gedaan.
En dit TOT DE DOOD TOE!
En ik zal dat bewijzen ook.
Net zoals Yoshi kon bewijzen dat hij door zijn vader werd uitgeleend aan rijke pedofielen.
Yoshi kon beschrijvingen geven van jongens en meisjes die eveneens aanwezig waren om door dat stel perverten misbruikt te worden.
En sommige van die jongens en meisjes ken ik.
Van de instelling waar ik zat.
De dag dat ik met alles naar buiten kom.
Gaat ge het niet langer kunnen negeren.
Dan gaat ge tegen alle druk van bovenaf wel moeten actie ondernemen.
Of ge dat nu wilt of niet.
Want zou het niet kunnen zijn dat het daarom is dat ze u bij de recherche hebben gepistonneerd.
Om de boel te manipuleren en te saboteren?
Ja dat zou echt iets zijn voor u hé... Spuiterke."

"Heeft Yoshi bij u verbleven?" vroeg Sarah, eigenlijk vooral om de boel niet uit te hand te laten lopen. Want ze zag dat Bart elk moment in woede kon uitbarsten.
"Ik ving hem dikwijls op ja.
Ware het niet dat ik hier in Brussel verwacht werd of ik had hem met alle plezier opgevangen.
Yoshi is een goeie jongen Sarah, echt wel." zei Daniella met een snik in haar stem.
Ja hij heeft me gebeld, hij vroeg me waarom ik niet thuis was? Want hij wilde onderduiken.
Wilde niet terug naar de instelling.
Ik heb hem nog geprobeerd te overtuigen.
Maar het hielp niet.
Uren heb ik met hem aan de telefoon gehangen.
Ik hoorde de vrees in zijn stem.
Begrijpelijk na wat hij allemaal had meegemaakt als kind.
Godverdomme ik had alles moeten laten vallen en naar huis gaan.
Ik was de enige die hij vertrouwde.
Bij wie hij echt terecht kon.
Godverdomme, ik voel me schuldig  nu weet ge.
Ik ken Yoshi nog van toen ik in kraakpanden verbleef.
Daar ving ik hem voor het eerst op.
Toen hij eerder wegliep van thuis.
Yoshi wist dat hij bij mij altijd welkom was.
Dat hij bij mij altijd terecht kon als er hem iets dwars zat.
En er zat hem veel dwars.
Ik was helemaal niet verbaasd dat hij niet terug wilde naar de instelling.
Ik zag dat het bergaf ging met hem.
En dat begon allemaal toen Dr Silberstein met pensioen ging.
Die luisterde naar hem.
Diende hem cannabisolie toe.
Niet meer of dat is de redenen waarom ze hem dwongen op pensioen te gaan.
Stel u voor dat uitkomt dat psychiatrische patiënten geholpen zijn met de olie gewonnen uit een simpel plantje.
Dan kunnen die farmabedrijven die de middelen maken waarmee ze mensen platspuiten geen woekerwinsten meer maken hé.
Want dat was het enige wat ze daar deden na het vertrek van Dr Silberstein
 Hem PLATSPUITEN!
Waarna hij dagenlang niets anders kon doen dan in bed liggen en compleet versuft naar het plafond kijken
Daniella keek voor zich uit.
Beet op haar lip.
Het werd haar even te machtig.

"Weet je," zei Daniella ineens...
"Yoshi had informatie.
Informatie waar ik al veel langer naar zocht.
Informatie die hij wist los te krijgen van een andere patiënt in de inrichting.
Een patiënt die kort nadat hij die informatie aan Yoshi overdroeg zich ineens onder een trein gooide.
Zomaar van de ene dag op de andere.
Terwijl hij op het punt stond om de instelling te verlaten.
Terwijl hij toekomstplannen had.
Terwijl hij buiten de instelling een meisje had, waarmee hij wilde trouwen.
Raar hé.
Ewel hé.
Die informatie, heb ik nu in mijn bezit.
En ja, die hou ik voor mezelf ja.
Gijlder moogt op ulder kop staan dansen."
Daniella zweeg.
Haalde diep adem.
"Yoshi. Dieje moest zwijgen.
Van zijn pa 'Meneer De Burgemeester' natuurlijk. En nog meer van diens beschermheer Marcel Leliaert, de grote fractieleider, kandidaat partijvoorzitter en binnenkort misschien Minister van Binnenlandse zaken.
Stelt u da nekeer voor zeg, zo'n autoritaire zot aan het bewind.
Weet ge.
Yoshi dat was genen uil zulle.
Die had al snel door waarom hij door zijn vader aan Marcel Leliaert werd verhuurd als 'schandknaapje'.
Dat zijn vader daaraan en alleen daaraan zijn steile klim in de politiek te danken heeft.
Alsook toegang tot de vele contracten inzake stadsvernieuwing en al die dingen. De reden waarom oude gebouwen en de laatste restjes groen moeten wijken voor het zoveelste bouwproject natuurlijk. Wat geven die klootzakken om onze levenskwaliteit?
Om nog maar te zwijgen van de connecties in de immobiliënwereld waar hij heel actief is.
Want zo'n goed makelaar is die Erwin Dobbelaere nu ook weer niet.
Maar ja, stel u voor dat dat nekeer zou uitkomen?
Dat dat allemaal zou uitkomen?
Dat de mensen zouden weten voor welke corrupte klootviolen ze destijds hebben gestemd.
Ah nee, dat kan niet zijn hé.
Daarom werd hij voor gek versleten.
Daarom werd hij gedwongen in een instelling geplaatst."
"Ik denk dat er echt wel redenen voor waren om hem daar op te sluiten," zei Bart.
Trouwens, wat je daarnet zei over Marcel Leliart, daar bestaat een juridische term voor.
Laster en eerroof Daniella!
En dat is strafbaar.
Ik zal maar doen alsof ik dat allemaal niet gehoord heb zeker?
Want anders heb je hier voor niets je tijd zitten verdoen in die studio.
Want niemand zal jou nog airplay geven hoor met zo'n feiten op je kerfstok."
"Spuiterke," zei Daniella sarcastisch.
"Gij zijt echt nog simpeler dan da  'k dacht zulle, echt woare."
Yoshi had een trauma ja.
Door dat misbruik.
Maar niets meer dan dat.
Dat was helemaal niet de zot waarvoor hij door zijne pa meneer de burgemeester versleten werd.
En hij was al zeker GEEN JUNK!!
Weet je wat hij wel had wat gij niet hebt.
Intelligentie!
Hersenen in zijne kop!
Yoshi, die was hoogbegaafd.
Die moest je niets wijsmaken, echt niet.
Daarom ging hij dan ook op onderzoek uit.
Ploos van alles uit over Marcel Leliaert en zijn entourage.
Velen hielpen hem daarbij.
Waaronder ikzelf.
En andere mensen die doorhebben door wie deze maatschappij echt geleid wordt.
Hij had nuttige informatie voor ons.
En wij voor hem.
Zo zijn wij te weten gekomen wie onze echte meesters zijn.
Gij hé Spuiterke, gij weet niet wie uw echte meesters zijn.
Gij beseft van geen kanten welke smeerlappen gij aan het dienen zijt.
Echt niet!
Anders zoude gij zo geen reactionaire prietpraat uitkramen.
Anders zoude gij zo nie kakke op de mensen die aan de rand van de maatschappij leven!
Tenzij ge zelf deel uitmaakt van die lakeienbende die van binnenuit greep probeert te krijgen op de politiediensten om ze zo in een door de elite gewenste richting uit te duwen die niets te maken heeft met hun oorspronkelijke doelstelling. Zogezegd de wet en de bevolking dienen.
Maar ja, dat moet ik u allemaal niet vertellen zeker hé? Corrupt stuk verdriet!"

"Bon, we hebben genoeg gehoord." zei Bart.
"Maar gij zijt nog niet van ons af meid.
Zeker niet.
En wat die zogezegde informatie betreft.
Er bestaat nog zoiets als 'belemmering van het onderzoek'.
Dat weet ge toch hé Daniella.
Dus ik zou als ik u was toch maar overwegen om die informatie aan ons of aan het parket over te dragen.
Want anders zou je het wel eens zeer lastig kunnen hebben.
Want je was net op de goede weg, nietwaar Daniella.
Ok, die job in De Botermand ben je nu kwijt, en wat je nu wil proberen lijkt me niet bepaald iets geloofwaardigs, maar goed. Je blijft tenminste niet bij de pakken zitten.
Je hebt een eigen stekje, weliswaar met hulp van het OCMW.
Je leven eindelijk op de rails.
Ik hoop maar dat je beseft dat dit niet mogelijk zou zijn zonder de vele instanties die jou te hulp schoten.
Instanties die in leven gehouden worden door het vele geld die men van de hardwerkende mensen afhoud in de vorm van veel te veel taksen en belastingen die het leven voor hen extra duur maken.
Die zouden wel eens hun handjes van jou af kunnen trekken.
En dan Daniella?
Hé...
Wat ga je dan doen?"
"Onnozelaar!" sneerde Daniella.
"Ik doe godverdomme alles zelf ja!
Alles!
Ik heb mijn puute kromgewerkt in die keuken van Daniel Bertheloot zaliger.
Ik klus bij als DJ.
Er waren zeker vijf plaatsen waar ik direct kon beginnen,  ik hoefde me zelfs niet in te schrijven bij de VDAB ja.
Al mijn kleren zijn tweedehands.
Heb echt geen geld teveel ze, als ge da mocht denken.
En zelfs al pakten ze mij alles af.
Ik krabbel wel overeind ze, echt wel.
En dat zonder hulp van 't systeem.
Dat gij, net gij.
Mij beticht van te profiteren van 't systeem.
Ja da's echt een goei.
Terwijl ge zelf nergens zoudt gekomen zijn zonder de hulp van die corrupte zot van een Marcel Leliaert.
Die ervoor zorgde dat de feiten die gij destijds hebt gepleegd netjes met de mantel der liefde bedekt werden.
Zelfs uw directe oversten hier weten amper wat voor iemand gij echt zijt.
Ik weet er meer van dan zij.
Ik?
Een onbeduidende debuterende rapster.
Een instellingskind.
Die haar weg probeert te zoeken in deze egoïstische kutmaatschappij.
Maar wees gerust gast.
Binnenkort komt dat kot waar ik nu woon vrij.
Voor anderen die nood hebben aan een sociale woning.
Zij maar gerust, ik blijf daar niet.
Hierachter in diene studio ben kik nu bezig met mijn eerste solo album.
Binnenkort gaat ge mijn liedjes horen op de radio.
De tijd van zotte acties om het gezag uit de dagen is voorbij maat.
Echt voorbij.
Als ik het gezag uit zal dagen.
Dan zal het met woorden zijn.
Harde kritische woorden.
Wait and see... SPUITERKE!"