Overdosis (slot)

Bart en Sarah waren op weg naar het bureau.
In zeven haasten.
Er werden arrestaties verricht.
De gezochte verdachten Marco De Vuyst en Christophe Theunissen konden worden ingerekend en werden opgesloten in afwachting van hun verhoring.
"Saved by the bell," zei Bart terwijl hij met een pittige vaart naar het bureau reed.
"Hoe bedoel je?" vroeg Sarah.
"Dat ik het op mijn heupen kreeg van die belachelijke pseudo-wetenschappelijke nonsens die die uitgerangeerde, terecht met pensioen gestuurde zielenknijper allemaal uitkraamde.
Die man is de bevestiging van het aloude cliché dat psychiaters vaak even gek, of zelfs nog gekker zijn dan hun patiënten."
"Overdrijf je nu niet een beetje?" reageerde Sarah.
"Wat?
Je hoorde toch zelf wat die ouwe allemaal uitkraamde.
Receptoren in het brein die reageren op cannabis.
Komaan.
Geen wonder dat hij op elke universiteit werd buiten gesmeten en buiten gekeken.
Geen wonder dat ze hem op vervroegd pensioen wilden."
"Eerst vroeg die directeur hem om te blijven," merkte Sarah op.
Bart legde de motor stil en haalde de sleutel uit het contact, ze waren immers bij het bureau aangekomen.
"Sarah!
Wat ben jij toch naïef meisje.
Geloof je dat?
Nee echt.
Geloof je dat?
Nee toch, mag ik hopen.
Psychiaters en psychologen zijn geboren manipulators.
Net omdat ze vanuit hun vakgebied een zeer goede kennis hebben van de menselijke geest en de menselijke gedragingen.
Ze weten hun gesprekspartner in te schatten door te letten op zijn of haar lichaamstaal, houding, stemtimbre.
Alles.
Die directie wilde hem niet langer laten blijven.
Ze lieten zich ompraten.
Niets meer en niets minder."
Dan stapte Bart uit en liep naar binnen. Sarah volgde hem.
"Ha daar zijn jullie," zei Hilde.
"De heren De Vuyst en Theunissen zijn klaar voor het verhoor. Geert en Patrick gaan Christophe Theunissen verhoren, jullie voelen Marco De Vuyst eens goed aan de tand.

Bart en Sarah liepen de ondervragingsruimte in.
Daar zat een man van van begin de dertig.
Groot, breedgeschouderd, kaal hoofd, grimmig gezicht, tatoeages over het hele lichaam, t-shirt van een obscure Death-Metal groep waar noch Bart noch Sarah ooit van hebben gehoord en daarover een jasje in camouflagekleuren.
Hij trommelde met zijn vuist op de tafel en keek amper op toen Bart en Sarah binnen kwamen.
"Wel wel wel," zei Bart terwijl hij zich neerzette.
"Wie we hier hebben.
Marco De Vuyst.
Bijgenaamd Marco IJzeren Vuyst.
Ook wel eens Marco-met-de-losse-handjes genoemd.
Ja toch?"
Marco keek op.
Begon opzichtig op de kauwgom die hij in zijn mond had te kauwen.
"Ochot, 't zijde gij." zei Marco terwijl hij Bart spottend aankeek.
"Spuiterke."
Hij lachte Bart in het gezicht uit terwijl hij met zijn linkerhand deed alsof hij zichzelf een injectie toediende.
"Nu heb ik schrik zulle...
Not!"
Hij nam een arrogante houding aan en bewoog zijn kauwgom naar de andere kant van zijn mond terwijl hij nog opzichtiger en luidruchtiger begon te kauwen.
"Goesting in een potje armworstelen? Spuiterke.
Altijd fun.
Armworstelen met een bodybuilding jeanet!
Denken dat ze sterk zijn omdat ze een beetje met gewichtjes trainen."
"Ik denk niet dat gij beseft wat er boven uwe kop hangt hé maat." reageerde Bart fel.
"Ge weet toch waarom ge hier zit?"
"Tuurlijk weet ik dat.
Omdat ik gezien ben terwijl ik Yoshi Dobbelaere achtervolgde in 't station.
't Zal me nie verwonderen dat diene 'zwetten oap' met zijn vieze dreadlocks was die mij verlinkt heeft.
't Grootste viswijf van heel de stationsbuurt."
"Denk niet dat dit ter zake doet," zei Bart.
"Vertel op.
Waarom zat jij achter Yoshi aan?"
"Om hem e leske te leren," zei Marco zonder op te kijken.
"In wiens opdracht?" vroeg Sarah.
"Niemands opdracht," antwoordde Marco.
"Dat was iets tussen Yoshi en mij.
Wat denkt diene geflipte psychoot wel?
Dat hij ongestraft over mij kan roddelen?
Mij zwartmaken?"
"Wat heeft Yoshi dan over jou gezegd?"
"Dat ik samen met Christophe Theunissen dienen andere psychoot die samen met hem in 't zothuis zat voor de trein heb gesmeten."
"Steph Janssens," zei Sarah.
"Ja, den dienen ja.
"Nog zo ne fantast.
Die beweerde dat wij daar in de instelling waar hij werkte kinderen kwamen halen die dan misbruikt werden.
Dat wij dat deden in opdracht van Marcel Leliaert.
Ja wat dat wij dan wel deden, de Christophe en ik, was hem een beetje intimideren.
De venster van zijne living ingeslagen.
Hem es een paar goei lappen gegeven toen dat hem buitenkwam van de Dinky Toys.
Kortom, hem nekeer goe duidelijk gemaakt dat er met Marco IJzeren Vuyst niet te spotten valt."
"Dus die aanvallen waren niet in opdracht uitgevoerd?" reageerde Sarah.
"Zottin," siste Marco.
"Wie heeft u dat wijsgemaakt?
Laat me raden, gulder hebt een klapke gedaan met dienen ouwe zielenknijper dat ze met pensioen gestuurd hebben.
Dieje geloofde ook wat simpele Yoshi hem allemaal wijsmaakte.
Weet ge wat dieje Yoshi zijn probleem was?
Alsook dat van Stephke het sociale sector watje?
Die mannen smoorden gewoon teveel weed.
Weet ge wat er gebeurd met mensen die teveel weed smoren?
Die verliezen de grip met de werkelijkheid.
Die worden paranoïde.
Beginnen hun eigen leugens te geloven.
Kinderen die uitgeleend worden aan netwerken, ne burgemeester die zijn eigen zoon uitleende.
Welk verstandig mens gelooft dat?
Yoshi dat was ne triestige weedpaffer die de leugens die zijn moeder hem inprentte om haar ex-man te beschadigen ook echt ging geloven.
Ja.
Dieje geloofde echt dat hij was misbruikt.
En daardoor is dieje beginnen flippen.
Ik weet begot goed waarom da 'k altijd van die smeerlapperij gebleven ben zulle.
Doe mij mor een paar goei pinten of een fleske booze.
Doar krijgde alleen mor wa koppijn van 's morgens."

"Wat hebben jullie met Yoshi gedaan?" vroeg Sarah.
"Alleszins niet in elkaar geslagen, want hij vertoonde tekenen van slagen of andere verwondingen die door geweld zijn toegebracht."
"Spuitje gegeven," zei Marco grinnikend.
"Een spuitje waarvan hij zou slapen.
Heel lang slapen.
Want ne leugenaar die slaapt.
Die vertelt geen leugens.
En ach.
Iedereen zou denken, diejen had nen overdosis gedaan.
Denkte gijle nu echt dat Yoshi 't alleen bij weed hield?
Vergeet het.
Ge weet best dat dealers nooit het achterste van hun tong laten zien.
Yoshi zat aan de heroïne.
En goed zelfs.
Hij was toe aan een shot.
Eerst een paar goeie joints en dan een shot.
Da waren zijn woorden hé.
Wel.
Hij heeft een goe shotje gekregen.
En nu gaat Yoshi nooit meer kwaad klappen van mensen die hij niet kent."
"Bullshit!" zei Sarah.
"Gij en Christophe werken altijd in opdracht.
Waarom zou dat nu anders zijn?"
"Truttebelleke!" zei Marco.
"Gij hebt chance dat ge een wetsdienaar in functie zijt.
Anders had ik u hier al lang op tafel gelegd, die broek van uw lijf getrokken en u en een goei beurt gegeven.
Want ge hebt het precies van doen denk ik zo.
Gij zijt eigenlijk geen misse.
Ik zou u wel nekeer willen muile weet ge dat?
Nog nekeer.
Dees deed ik gewoon voor mezelf.
Omdat ik het beu was dat mijne goeie naam door 't slijk werd gesleurd.
Ik handel niet in kinderen.
Ik doe dat niet.
Ik vind dat ge van kinderen met uw poten af moet blijven.
En Marcel Leliaert, dieje doet dat ook niet.
Dat is gene pedofiel.
Waar dat ze die fantasiekes vandaan halen dat weet ik nie zulle.
OK.
Hij gaat al nekeer graag naar 'de maskes'.
Maar ja, welke vent doet dat nu niet?
Komaan, echt.
Als ge in 't prostitutiemilieu hebt gezeten dan weet ge wel 't één en 't ander zulle.
Mor dat is allemaal verleden tijd.
Nee echt.
Ik heb besloten om ermee te stoppen.
Ik wil niet eindigen met een stuk of twintig kogels in mijn lijf afgevuurd door een bende Albanezen of Tsjetsjenen.
't Is zo goe of kemmet g'had. zoals ze in de Seefhoek zouwe zegge."
"Ge gaat wel opdraaien voor de dood van Yoshi Dobbelaere, dat beseft ge toch?" zei Sarah.
"Ik wilde die niet dood," zei Marco.
"Ah nee, ge wilde hem laten slapen," merkte Sarah op.
"Dat was wat wij hem zeiden ja
Voor hem een injectie toedienden met een mengsel van rattevergif, WC-ontstopper en andere rommel.
Eigenlijk vooral om hem een beetje bang te maken.
We wilden hem nekeer goed laten afzien.
Hem een beetje laten kermen van de pijn.
En hem nekeer de ziel uit zijn lijf laten kotsen.
Ja dat was wel plezant om te zien ja, hoe Yoshi'ke daar lag te kronkelen gelijk een vis op het droge.
Gillend gelijk een speenvarken dat geslacht werd.
Ge had erbij moeten zijn, echt. Het was gewoon kostelijk.
Maar dan ineens bleef hem liggen.
Hij bewoog niet meer.
Yoshi'ke was dood.
Ocharme...
Morsdood.
Amen en uit!!
Ach... spijtig hé."
Marco barstte het uit van het lachen.

Het werd Sarah te veel.
"Ik kan dit niet meer aanhoren  Bart, sorry!" zei ze.
Ze liep naar buiten, in de gang leunde ze tegen de muur.
Hapte naar adem.
"Gaat het?" vroeg Hilde.
Sarah schudde het hoofd.
"Die gast is een ziekelijke sadist.
En Bart die blijft daar allemaal zo koel onder hé.
Leek er zelf wel van te genieten.
Kijk hé, dat is nu één van de redenen waarom ik zo graag werkte met Alain.
Als die Marco De Vuyst met Alain in de ondervragingsruimte zat, dan had die niet zo moeten lachen en spotten.
Alain had die kerel rap op zijn plaats gezet.
Bart daarentegen."
Hilde nam Sarah mee naar het bureau en schonk een kopje koffie voor haar in.
Intussen ging de ondervraging verder.
Marco keek Bart aan.
"Beetje een teergevoelig 'wefke' hé, die partner van u.
Maar gij gelooft mij toch hé Bart." zei Marco terwijl hij zijn hand met veel kracht op Barts schouder zette.
"Ja hé.
Gij weet even goe als als ik dat dat het beste is voor u allemaal.
Hé spuiterke!!"
"Zolang dat gij maar beseft Marco.
Dat ge een tijdje zult mogen brommen."
"Dat valt nog te bezien hé 'Spuiterke'," zei Marco.
"Ja dat is toch waar hé
Voor wat hoort wat, weet ge wel?
Moet er geen tekeningske bij maken hé...
Spuiterke!"
Dan hulde Marco zich in stilzwijgen.
Bart wist.
Hij had niets meer te zeggen.
Hij riep enkele agenten.
"Breng hem maar naar zijn cel," zei hij.
"Ik heb wat ik moet hebben.
Een bekentenis."

Enkele uren later, de processen verbaal waren geschreven en overgedragen aan het parket.
De commissaris kwam in het bureau.
"Mijn complimenten," zei hij.
"Jullie hebben deze zeer tragische zaak goed en vooral discreet afgehandeld.
En dit op een manier waarop de pers zelfs geen reden ziet om nog verdere vragen te stellen.
Ik heb nooit eerder zo weinig vragen gehad van die persmuskieten.
Zelfs de ergste van het stel, Francisco Debal had weinig verhaal op mijn betoog dat ik vooral baseerde op het proces verbaal van Bart over de ondervraging van Marco De Vuyst."
"En toch blijf ik een beetje op mijn honger zitten," zei Sarah.
"Er werd namelijk niets gedaan met de aanwijzingen over het seksueel misbruik waaraan Yoshi werd blootgesteld.
En dat aan de oorzaak lag van Yoshi's psychische problemen.
En de betrokkenheid van Marco en Christophe bij dat gesjacher met kinderen, welks toch een enorm schandaal was destijds, daar wordt ook niets mee gedaan.
Komaan, dat kan toch niet.
Sorry Sarah, hier moet ik je zelfs als je partner zijnde in tegenspreken," reageerde Bart.
"We hebben van dat misbruik heel veel aanwijzingen, zoals je zelf zegt.
Maar geen enkel bewijs.
Je begint geen onderzoek naar een burgemeester in functie op basis van op los zand gestoeide getuigenissen.
Echt niet Sarah.
Wij zijn rechercheurs.
Wij houden ons aan feiten.
Als je je wil bezig houden met op los zand gebaseerde getuigenissen en beweringen.
Dan had je journaliste moeten worden.
Bij de sensatiepers zijn ze constant op zoek naar mensen van jou profiel."
"Gij godverdomse," sneerde Sarah.
Ze wilde rechtstaan.
"Geen ruzie mensen," zei Hilde.
"Ik snap Sarah wel hoor," zei ze.
"Maar ja, zoals je zelf zegt Bart.
We moeten ons aan feiten houden.
En ons soms neerleggen dat de dingen niet altijd zo lopen als ze willen.
Misschien was de uithaal van Yoshi op Radio Express inderdaad een reden om Yoshi het zwijgen op te leggen.
Maar we zullen dat nooit weten.
Types als Marco De Vuyst laten nooit het achterste van hun tong zien als het over hun opdrachtgevers gaat.
Hoe hard we ook doorvragen.
Zelfs Alain Donck zou hen nooit zover gekregen hebben.
Ook al zou hij, moest hij hier aanwezig zijn bij hoog en bij laag beweren van wel.
Hij weet  net zo goed als wij dat dit de harde waarheid is.
Bart en Sarah verlieten het bureau.
Ineens hield Sarah hem tegen.
"Waar zijt gij eigenlijk mee bezig Bart?" vroeg Sarah.
"Hoe bedoel je?" vroeg Bart.
"Heb je aanmerkingen over hoe ik die ondervraging heb aangepakt?"
"Eigenlijk wel ja.
Het leek je helemaal niet te kunnen deren wat die twee smeerlappen met Yoshi hebben aangericht.
Meer nog.
Je leek er wel je lol in te hebben."
"Sarah.
Soms moet je je een beetje inleven in de leefwereld van de mensen die je verhoort.
Zeker bij types als Marco De Vuyst.
Met gaan preken en moraallessen geven zoals onze chef Alain Donck doet krijg je die mannen niet aan het praten hoor.
Echt niet."
"Belachelijk!" sneerde Sarah.
"Jij die anders de eerste bent om anderen de les te lezen en moraliseren.
JIj praat nu zo.
Je bent een slechte leugenaar Bart.
Kom vertel op.
Wat heb je daar zitten te bedisselen?
Heb je het op een akkoordje gegooid met die crimineel of niet?"
"Pardon?" vroeg Bart.
"Sorry maar jij bent echt wel de laatste van wie ik zoiets verwacht Sarah.
Jij bent echt wel de laatste van wie ik verwacht te gaan twijfelen aan mijn integriteit.
Ik heb niets, ik herhaal.... Niets ondernomen dat ingaat tegen de deontologische codes van de politie.
En ik eis dat je je insinuatie NU terugneemt!"
"Vergeet het maar!" zei Sarah.
"En vergeet je mooie dromen maar!!!!
Ik ga niet samenleven met een conservatieve dwaas die eerder geloof hecht aan het verhaal van enkele ordinaire criminelen eerder dan aan het verhaal van een ervaren psychiater, enkel en alleen omdat zijn uitkomsten en hetgeen hij vernam jou niet welgevallig zijn, als protegé van corrupte klootzak Marcel Leliaert.
Nee echt... VERGEET HET MAAR!"
Dan beende Sarah weg.
Boos.
Razend.
De liefde die ze was gaan voelen voor Bart ging over in haat.
Diepe withete haat!!!