Overdosis

Het was een mooie lentedag.
De bomen in de knop, de krokussen en narcissen staken hun kopje uit.
En de zon scheen.
Het was volgens de weerman zelfs 'te warm voor de tijd van het jaar'.
Ach. Niet dat de mensen er rouwig om waren.
De winter had lang genoeg geduurd.
Te lang was het koud en winters geweest.
Te lang waren de dagen met sneeuw, koude regen, vorst en vooral die strakke gure wind bij momenten.
Maar nu was het lente.
En veel mensen trokken naar zee.
Ook Sarah Van Beiren was er.
Maar niet om van de zon te genieten.
Ze was op bezoek bij Alain Donck, haar vroegere partner en overste voor wie ze nog altijd een diepe genegenheid voelde, ook nu ze met Bart een verhouding heeft.
Alain verblijft in een hersteloord aan zee, waar hij herstelt van het zware hartinfarct dat hij heeft gehad.
"Ge ziet er goed uit Alain," zei Sarah.
"Ge hebt kleur, in uw gezicht, dat had ik eigenlijk nooit eerder gezien.
En ge zijt precies afgevallen ook."
"Tja," zei Alain.
"Kan niet anders.
Ik moet diëten.
Alles vetvrij en zoutarm.
Ik wordt alle dagen gewogen.
En moet naar de kine, oefeningen doen.
Alle dagen op die fiets en dan nog eens op de loopband.
En ze hebben mij een stappenteller gegeven
Ik moet op zijn minst elke dag vijfduizend stappen zetten.
Volgende week zouden dat er dan zesduizend moeten zijn.
en daarna, elke dag tienduizend stappen.
Want ik zit teveel zei de dokter hier.
Zo zei hij: 'Zitten is het nieuwe roken'."
"Ge neemt het allemaal nogal goed op," merkte Sarah op.
"Hadden ze je dat een paar maanden geleden verteld, ze hadden wat mogen horen."
Alain keek Sarah aan.
"Ik heb een verwittiging gehad Sarah.
't Scheelde niet veel of ik was er niet meer.
Iets hield me tegen.
Allez ja, ik wil maar zeggen...
Mijn tijd is nog niet gekomen Sarah.
Ik heb een nieuwe kans gekregen, en die wil ik met beide handen grijpen.
En eigenlijk feitelijk.
Die dokter en die diëtisten vallen best wel mee hoor.
Ze luisteren naar me.
Behandelen met niet als een klein kind, maar weten tenminste nog wat echte dialoog is.
En die mannen van de kine dat zijn best toffe gasten.
En de verpleegsters hier zijn super lief, echt wel.
En de koffie hier is overheerlijk.
Heet en straf, zoals ik het graag heb.
Mag pas sinds deze week terug koffie met cafeïne drinken, en godverdomme... Het smaakte."
Bij die woorden nam Alain een flinke teug koffie.

Maar iets anders nu. Hoe gaat het tussen jou en Bart?" vroeg Alain.
"We komen goed overeen," zei Sarah.
"Niet meer dan dat?" vroeg Alain.
"Jawel.
Allez ja, we hebben iets met elkaar ja, Bart en ik."
Alain knikte goedkeurend.
"Uitstekend," zei hij.
"Ik ben blij dat je aan je toekomst denkt Sarah," zei hij.
"Ik denk Sarah, dat Bart best wel een goeie rechercheur kan zijn.
Maar hij moet ingetoomd worden.
Ken je dat spreekwoord Sarah.
'Achter elke talentvolle man schuilt een sterke vrouw'.
Laat je alstublieft niet afschrikken door zijn betweterigheid en arrogantie.
Die jongen kan het maken als rechercheur.
Als hij wat ingetoomd wordt.
Jij kan dat Sarah.
Geloof me."
"Waarom wil je zo hard dat Bart en ik een koppel worden Alain?" vroeg Sarah.
"Wil jij dat niet dan?" kaatste Alain de vraag terug.
"Jawel.
Ik voel veel voor Bart ja.
Maar... "
"Volg je hart Sarah.
Twijfel niet te hard.
Bart is uitstekende partij voor je.
Hij leeft gezond, is sportief.
Ambitieus ook.
Ik zie hem ooit nog dit team leiden.
En eerlijk gezegd, ik vind dat eerlijk gezegd geen slechte zaak.
Integendeel.
Het wordt tijd dat er eens een frisse wind gaat waaien.
Dat er eindelijk eens komaf gemaakt wordt met die totaal verroeste structuur binnen de politiediensten en vooral binnen de recherche. Iemand die de boel goed dooreen schud, dat hebben we nodig."
"Ik dacht altijd dat dit jou grootste nachtmerrie leek."
"Maar nee Sarah," zei Alain.
"Verjonging, dat is er nodig. Echt wel.
Dat ge pas na een aantal dienstjaren commissaris kunt worden, dat is toch niet meer van deze tijd zeg nu zelf.
Jullie generatie heeft potentieel in huis.
Maar jonge mensen mogen hun potentieel niet benutten.
Nee ze laten jullie eerst helemaal opgaan in dat hopeloos verouderde stramien.
En dan pas mogen ze leiding geven, maar tegen dan heeft de routine en de verstarring natuurlijk al lang toegeslagen.
Triestig is dat.
Echt.
Triestig."

Alain keek voor zich uit en nam nog een slok van zijn koffie.
"Maar daar gaat het niet over.
Het gaat over jouw en Bart.
Ik wil dat je hem aan je gaat binden Sarah.
Snap je?
Zorg dat hij die ring over je vinger schuift."
"Als hij kon dan deed hij dat morgen al," zei Sarah.
Alain knikte hij leek dit echt graag te horen.
"Waar wacht je op?
Ga in op zijn wens.
Zorg dat je zwanger wordt, dan heb je zeker een streepje voor."
Sarah veerde recht toen ze dit hoorde.
"Alain.
Ben je wel goed bij je hoofd?
Allez ja! Waarom doe je dit?"
"Omdat ik met je inzit Sarah.
En met je toekomst.
Bart heeft niet alleen ambitie en het potentieel om het te maken.
Hij heeft ook zijn vader die heel veel invloed heeft.
Renaat Holvoet is een oud-rijkswachtcommandant en korpschef die heel veel macht en invloed had.
Hij zal er zeker voor zorgen dat de deuren voor Bart open gaan.
Als zo iemand je als vrouw wil.
Dan zeg je daar toch geen nee tegen.
Ja toch?"
"Komaan Alain dit is toch echt te gek om los te lopen.
Bart is een goeie gast en ik voel wel wat voor hem.
Maar om mijn hele verdere leven aan hem gebonden te zijn.
Om alles wat ik lief heb aan hem op te offeren.
Allez ja, en wat nog?
Komaan!
En wat nog???"
Bij die woorden tikte Sarah verontwaardigd tegen haar slaap.
Alain nam haar handen vast en keek haar strak aan.
"Sarah.
Denk aan je toekomst.
Ga je blijven van de ene man naar de andere fladderen?
Met af en toe wat gescharrel met een meisje, zoals met Daniella.
Of met je kotgenote waarover je vertelde.
Je bent de dertig voorbij Sarah.
Je biologische klok tikt.
Ik weet je wil graag kinderen.
En Bart die wil er ook.
Dat weet ik goed genoeg.
Twijfel niet langer Sarah.
Volg je hart.
Luister naar je biologische klok.
Ik weet zeker Sarah.... Dat je 't je niet zal beklagen.
Je voelt meer voor hem dan je zelf toegeeft.
Ik ken je al langer dan vandaag... Toch?"
Dan keek hij weg, dronk zijn koffie leeg.
Sarah wist wat dit wilde zeggen.
Hij wilde er niets meer over horen.


Laat in de namiddag reed Sarah naar huis.
Pittige drukte op de weg.
Welks ze hartgrondig haatte.
Terwijl ze het verkeer gespannen in de gaten hield en zich ervan weerhield om op die midden rijstrook te blijven hangen dacht ze aan de woorden van Alain.
Ach ja, dacht ze.
"Een vaste relatie met Bart.
Of misschien een huwelijk.
Waarom ook niet?
Allez ja?
Bart is best een goeie jongen.
Alleen zo impulsief in zijn denken, zijn meningen.
Als hij dat eens kon afleren, dan zou hij echt de ideale man zijn."
Dan ging de telefoon. Maar Sarah heeft een handsfree set in haar auto beste lezer, ge moet niet denken dat ze gaat bellen tijdens het rijden. Ze schakelde de handsfree in.
"Hallo Sarah, Bart hier. Ben je op weg naar huis?"
"Ja," zei Sarah.
"Kom bij mij langs. Heb gereserveerd in een tof restaurantje.
Een nieuwe zaak, 't zijn kennissen van me en ik wil me graag aan hen voorstellen.
Ik weet zeker dat je het daar heel fijn gaat vinden liefje."
"Oh wat lief van je," zei Sarah.
"Ik kom zo snel mogelijk lieverd.... Kusje."
"Kusje terug, hou van je liefje," hoorde ze hem zeggen.
Sarah begon het gaspedaal dieper in te trappen.
Niet zozeer omwille van dat restaurant en zo.
Maar vooral om bij Bart te zijn en met hem de avond door te brengen.
Ze wist wat ze mocht verwachten.
Een hele nacht lang zalige seks.
Seks met Bart.
Die heerlijk onverzadigbare Bart.