Overdosis 6

Bart liep door de gangen van de studio.
"Ik wil hier weg, weg uit dit hol." zei hij.
"Hoe rapper ik thuis ben hoe liever."
"Sorry," zei Sarah. "Maar dat zal niet meer voor vandaag zijn.
Kijk maar eens naar buiten."
"Oh nee," zei Bart wanhopig.
Buiten woedde een heuse sneeuwstorm.
Een late 'winterprik' zoals men noopt te zeggen.
Jachtige sneeuwbuien hadden de stad onder een dik wit tapijt gelegd.
Door het raam zag je het silhouet van het Justitiepaleis omgeven door jachtig voortgedreven sneeuw.
"Misschien maar beter een hotel zoeken zeker?" zei Bart terwijl hij zijn jas dichttrok en zijn kraag opzette.
Bart en Sarah zochten en vonden een kamer in een klein maar rustiek hotelletje in de Marollen.
"Ik ga me douchen," zei Sarah. "Ik ben verkleumd van de kou."
"Moet ik je inzepen liefje?" vroeg Bart.
"Zoals die eerste keer weet je nog?"
Tuurlijk wist Sarah dat nog.
Hun allereerste vrijpartij, bij haar thuis in de douche.
Sarah stapte naakt de douche in terwijl Bart zich uitkleedde.
Kreeg een harde bij het aanzien van haar gestroomlijnde naakte lichaam wanneer hij ook de douche instapte.
Hij nam een washandje en spoot het vol zeep, waarna hij haar begon in te zepen.
"Heerlijke vrouw," zei hij.
Sarah nam zijn penis vast en begon ermee te spelen.
"Ik wil hem voelen," kirde ze.
"Beetje geduld liefje," zei hij.
Gibberend zeepten Bart en Sarah elkaar in, tussendoor gaven ze elkaar een hartstochtelijke zoen.
Dan terwijl het water langzaam alle zeep van Sarah's lichaam spoelde nam hij haar vast, drukte haar tegen de muur en tilde hij haar op.
Ze voelde hoe hij in haar binnendrong, vol verwachting sloeg ze haar hoofd achterover.
"Topwijf," fluisterde hij in haar oor.
"Gij zijt een echt topwijf.
Ben zo stekezot van u meiske."
"Oooh jaaah," zei ze.
"Ik wordt zo geil als je dat zegt."
Na een heerlijk hitsig moment in de douche genoten Bart en Sarah verder in bed.
Buiten sneeuwde het gewoon door.
Op TV gaf men melding van ellenlange file's, ongevallen en bevroren spoorleidingen met lange wachttijden tot gevolg. Bart en Sarah waren al te blij dat ze voor dit hotelletje kozen.
Bart kwam nogmaals klaar en gaf Sarah waar ze zo hard om smeekte.
Zijn heerlijk warme zaad.
"Liefje," zei ze
"Ik moet je wat bekennen."
"Wat dan Sarah?" vroeg Bart.
Ze ging bovenop hem liggen en keek hem met een gelukzalige blik aan.
Sloeg haar handen rond zijn hals.
"Ik ben gestopt met de pil."
"Nee!
Meen je dat?"
Sarah kirde gelukzalig.
"Ja.
Ik wil uw kind dragen liefje."
"Maar één kind?
Ik hoop meerdere Sarah.
Ik wil een groot gezin weet je."
"Oh ja?
Hoeveel kinderen wil je dan?
Drie? Vier? Vijf?"
"Meer Sarah.
Als het kon... Tien."
"Zotje," lachte Sarah.
"Waarom geen elf?
Kun je meteen een voetbalploeg beginnen."
"Dan moet je er 22 hebben," zei Bart.
"Want je moet ook de nodige reservespelers hebben."
"Doe me daar niet aan denken." zei Sarah.
Tien of elf lijkt me al teveel.
Allez ja, zeg nu zelf Bart.
Dat is toch niet meer van dezen tijd."
"Kan zijn Sarah," zei Bart.
"Kan zijn dat veel kinderen hebben niet meer van deze tijd is.
Maar als ik zie wat dan weer wel van deze tijd is.
Is 'van deze tijd zijn' echt wel het laatste van mijn zorgen hoor.
Want zorg dragen voor je lichaam is blijkbaar ook niet meer van deze tijd.
Allez ja, als ik zie hoe mensen heelder dagen zitten te vreten en te schransen, hun lijf volgieten met alcohol en geen enkele moeite doen om al die inname van calorieën te compenseren met datgene wat elk lichaam nodig heeft.
Namelijk beweging!
Als ik al dat hedonisme en nihilisme zie.
Al die mensen die enkel voor zichzelf leven.
Enkel voor hun plezier en hun genot. En enkel aan vandaag denken, geen enkele vorm van ambitie hebben.
Als ik zie hoe jonge mensen hun lichamen mutuleren met piercings en tattoo's en met eender wie er op los vogelen. Als ik zie hoe weinig zelfrespect mensen hebben. Om nog te zwijgen van enig respect voor hun ouders, hun familie, hun vaderland, hun cultuur.
Als ik zie hoe mensen alleen nog oog lijken te hebben voor vluchtig genot en complete lamlendigheid.
Dan ben ik blij dat hetgeen waar ik naar streef NIET MEER VAN DEZE TIJD IS!"

Bart keek Sarah aan.
"Ik zei het al eerder Sarah.
Ik ben conservatief.
Had je vast al door.
Ik geloof in traditie, in familiewaarden, in gemeenschapszin en in vaderlandsliefde.
Ik veracht het hedonisme en het voornamelijk linkse nihilisme dat onze samenleving in de greep houdt.
En weet je wat het sterkste wapen is tegen die vuiligheid Sarah?
Het traditionele en kroostrijke gezin.
Een hecht gezin met een hardwerkende vader, een zorgende moeder en kinderen die van jongs af aan leren om voor elkaar te zorgen.
En dat is mijn streven Sarah.
Om zo'n gezin te stichten.
Ik weet zeker dat jij een goede en zorgende moeder zult zijn.
ik zie dat.
Ik zie dat elke dag we samenwerken.
Je hebt alles wat ik zoek in een vrouw.
Zorgzaamheid.
Empathie.
Gezond verstand.
Intelligentie.
En vooral... Je draagt zorg voor je lichaam.
Kijk naar dat heerlijke lichaam van je.
Geen vieze tattoo's of piercings.
Geen vetkwabben of andere ongezonde uitstulpsels.
Je bent in de fleur van je leven.
Met jou wil ik verder, dat weet ik echt wel heel zeker Sarah.
Het is nog niet definitief beslist, maar nu we hier toch samen vastzitten tot morgen kan ik het je evengoed nu al vertellen.
Ik heb een lap grond op het oog.
Daarop wil ik een huis laten zetten.
Een eigen stekje.
Een huis met een grote tuin.
Waar plaats is voor een moestuin, waar we onze eigen gezonde groenten kunnen telen. En eventueel wat plaats voor een paar kippen.
En als ik de boer die wat verderop woont kan overtuigen kan ik de weide ernaast ook kopen.
Bouwen we ons huisje uit tot een kleine boerderij met neerhofdieren en paarden.
En een almaar groter wordende moestuin waar we onze kinderen dan aan het werk kunnen zetten.
Want dat staat nu al vast.
Dat ik er op zal staan dat er in ons gezin een zeer strikte taakverdeling zal zijn.
Ik zal als vader niet dulden dat ze de hele dag voor de TV hangen of in huis rondlummelen, oh nee."
"Ik hoor je graag bezig liefje," zei Sarah.
"Maar iets zegt me dat je wel zal bijdraaien het moment dat je ons eerste kindje in je armen houdt."
"Ik zal zeer trots zijn ja.
Op jouw en de harde arbeid die je daarvoor verricht hebt.
En ik zal liefde voelen voor dat kindje ja.
Voor al onze kinderen trouwens.
En ik wil dat ze in een warm en hecht gezin opgroeien.
Maar ik zal niet verzaken aan de waarden waarin ik geloof Sarah.
Mag je gerust weten.
Maar laat ons eerst maken dat eerste kindje er komt.
Liefst zo snel mogelijk." zei Bart terwijl hij Sarah op haar rug legde.
"Ben je echt klaar voor het moederschap liefje?" zei hij.
Sarah glunderde;
Keek Bart aan terwijl ze haar benen spreidde.
"Geef me je zaad Bart," zei Sarah terwijl ze hem dichter trok.
"Geef me het zaad des levens."

Terwijl Bart en Sarah de liefde bedreven.
Als een koppel wiens liefde steeds sterker en steeds hechter werd.
Bleef het buiten ongenadig verder sneeuwen.
Weer dat je doet blij zijn dat je je in een warme en comfortabele kamer bent.
In gezelschap van iemand die je diep in je hart draagt.
Dit is wat maakte dat Sarah zich nu helemaal met hart en ziel overgaf aan Bart.
Dat ze mentaal en fysiek helemaal klaar was voor het moederschap.
Het dragen van zijn kind.
Ze voelde zijn warme lichaam.
Ontving zijn zaad.
Zijn warme zaad.
Het zaad des levens....