Bloggen in tijden van corona deel 8: Contact houden.

Dag lieve mensen.
Het wordt zwaar hé.
Dit leven vol beperkingen en inperkingen.
Ja ook voor mij.
Vooral de beperkingen in sociaal contact beginnen te wegen.
Gelukkig heb ik nog mijn job die mij afleiding geeft.
En zijn er nog mijn hondjes waarmee ik dagelijks ga wandelen, en tijdens die wandelingen doe ik dan ook kleine boodschappen, bakker, bank, apotheek, etc.
Maar die contacten zijn vluchtig en oppervlakkig.
Het zijn die goede gesprekken, de hartelijke babbeltjes die we missen.
"Hallo, hoe gaat het? Alles goed met je?
Fijn je te zien. Hoe is het met de man en met de kindjes?
Mooi weer vandaag hé."
Dat soort dingen.
Vergezeld van een dikke knuffel en de obligate drie kussen.

Gelukkig is er nog de technologie.
Daarnet nog een hartelijk Skype gesprek gehad met mijn zus en schoonbroer.
Ewel dat deed goed ja.
En het doet goed te weten dat met hen alles goed gaat.
En daar gaat het om.
We zijn nog allen gezond levend en wel.
Het lelijke beest heeft ons nog niet te pakken gehad.
Helaas kan niet iedereen dat zeggen.
In Limburg is een jonge vrouw van amper dertig jaar overleden aan de gevolgen van corona.
Dertig jaar lieve mensen.
Een beeldschone jonge vrouw in de fleur van haar leven.
Verpleegkundige in een woonzorgcentrum in Genk.
Dertig jaar.
En het is voor haar nu al voorbij.
Hier wordt ik gewoon even stil van.
En het herinnert me eraan dat we in dit leven in de eerste plaats moeten...
ZORGEN VOOR ELKAAR!
Zorgen voor de mensen die ge graag ziet.
Er zijn voor elkaar.
Je tijd niet verdoen met roddel, achterklap en intriges.
Maar gewoon eens wat meer zeggen hoe graag ge mekaar ziet.

Het is ook altijd een beetje de rode draad geweest in mijn verhalen.
Het broze en het breekbare van het leven.
Het diepe besef hoe dierbaar iemand is, en het feit dat dat besef er pas komt als die persoon er niet meer is.
En dit zal de rode draad ook blijven.
Mijn verhalen, en deze blog in het algemeen.
Gaan over het leven.
Het leven in al zijn facetten.
Met zijn mooie maar ook zijn lelijke kant.
Want het leven kan verdomme ook lelijk zijn en verrekt hard uit de hoek komen.
En voor je het weet geeft het leven je een uppercut van jewelste.
En dan heb je elkaar nodig.
Dat is gewoon zo.
Je kunt niet zonder de anderen.
Echt niet.
Geloof me.
En ge kunt ook niet zonder liefde!
LIEFDE....
Dat is toch een schoon ding.
Niet alleen de liefde voor je partner.
Of de man of vrouw waar je nu op dit moment veel voor voelt en je hoopt dat hij/zij die liefde beantwoord.
Maar liefde in het algemeen.
Liefde voor je medemens.
Liefde voor jezelf - ook dat is niet onbelangrijk, jezelf graag zien...


Lieve mensen.
Zij die ik ken, en deze die dit lezen.
Weet.
Ik zie jullie graag.
Deze woorden komen uit mijn hart.
En schrijf ik met plezier neer voor jullie.
En nog veel meer.
Als jullie dat willen.

Liefs.
Miguel.