Dag lieve mensen.
Gewoon even tussendoor.
Zonder al te veel inspiratie.
Maar toch zet ik hier iets.
Gewoon omdat ik nu even vind dat dit moet.
Gewoon een korte groet.
'Just saying hello'.
Het is en blijft toch een vreemde en vooral bevreemdende situatie waar wij ons nu in bevinden.
Dit is nu al de derde week van deze zogenaamde 'lockdown'.
Drie weken lang al leven we op zelfs minder dan halve kracht.
Amper auto's in de straat, amper file's.
Trams en bussen zijn amper gevuld.
Geen café's of restaurants open.
Het levenslustige en Bourgondische België werd vooral met deze maatregel recht in het hart getroffen.
Want als er één iets is dat ons bindt dan is dat onze voorliefde voor het goede leven.
Het gezellige tafelen, het genieten van een goed 'bierke' op een zonovergoten terras.
Het gezellige 'klapke' aan de toog.
Het kaarten en biljarten, het samen kijken naar de voetbal of de koers.
Nog zo'n stuk van onze ziel en onze volksaard dat dit virus ons heeft ontnomen.
Maar gelukkig is de mens een veerkrachtig wezen.
Wij gaan hier sterker uitkomen.
Dat weet ik zeker.
Ja echt.
Onze groot en overgrootouders hebben zoveel ergere dingen meegemaakt.
En zij kwamen er ook sterker uit.
Waarom zouden wij dat niet kunnen?
Enfin, ik ga het hierbij laten.
Slaapwel iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten