Over loverboys en viespeuken.

Zaventem half negen 's morgens.
Sheila draaide haar wagen de parkeertoren van de luchthaven op.
Ze zag een wagen een parkeerplaats uitrijden.
"Kom vent, e betje rapper! Whein nie ollemolle den tied wi!" foeterde ze.
"Rustig meid," zei Lou die naast haar zat.
"We hebben nog alle tijd, moeten pas om half tien inchecken."
Sheila hoorde het niet, en reed haar auto achterwaarts de parkeerplaats in.
Dan stapten ze uit.
Sheila, Lou die naast haar zat, Tom en Dries.
Hun Spaanse vrienden waren al enkele weken eerder vertrokken.
Lou en de broers Tom en Dries Borremans hadden nog het één en ander te regelen.
Gepakt en gezakt liepen ze naar de vertrekhal.
Naast nogal wat bagage hadden ze ook hun instrumenten mee.
Lou had zijn eigen gitaar mee, Dries zijn basgitaar en Tom zijn drumstel.
"Deze keer is 't ernst hé mannen," zei Lou.
"Zoals in de 'goeie dagen'.
Maar met dit verschil dat we er nu alleen voor staan."
Dries keek Lou aan.
Wist wat hij daarmee bedoelde.
Sheila had Lou zijn hand vast, in de andere droeg ze zijn gitaar.
Ze kwamen tot bij de incheckbalie.
Sheila keek Lou aan.
"D'er is ghin weg mé terug nu.
't Afscheid."
"Ja meid," zei Lou.
"Maar het is geen vaarwel hé.
Het is gewoon... tot wederziens."
"Kweetet schietje," zei ze.
"Mo 't doe toch zeer.
Zovele zeer.
Moatje."
Lou drukte Sheila tegen zich aan.
"Schatteke," zei hij.
"Merci voor uw geduld en uw begrip.
Voor uw goede raad en uw opbeurende woorden wanneer ik het moeilijk had.
Maar dit is wat ik wil.
Waar ik eigenlijk zo hard aan toe ben."
"Dat weet ik," zei Sheila.
"En ik weet ook.'Dat het u goed zal doen om er eens een tijdje tussenuit te zijn.
Om datgene te doen wat ge echt zo geiren doet.
Om joen ekeje te smietn!"
Lou moest erom lachen.
Sheila lachte ook, door haar tranen heen.
"Ach moatje... Woare 't nie van 't feit da 'k zelve ambitieuze plan'n hein.
Da 'k nu niemeje kun'n weredroain.
Of 'k ghing geweune mee me joen.
Ja echt, dat zagen kik wil zitten."
"Ja dat geloof ik gerust van jou," zei Lou.
"Uw liefde voor Spanje kennende.
Ge hebt er vaak genoeg over verteld, over uw zwerftochten daar."
"Ach ja, 't Es doar ook zo speciaal.
Je ghoat da wel gewoare zien ekeje daje doar voet an de groend zet"
Sheila en Lou keken elkaar aan, met weemoed in de ogen.
De weemoed van het afscheid.
Dan drukte Lou haar dicht tegen zich aan.
Gaf haar een hartstochtelijke kus.
"Voorzichtig moatje!" zei Sheila met een snik in haar stem.
"En sourtout!!!!
AMUSEER JOEN!"

Dan liep hij naar de incheckbalie.
Sheila sloeg hem gade.
Zag hoe hij uit het zicht verdween.
Hij was weg.
Zeker drie maanden zou hij in Spanje verblijven.
Samen met zijn vrienden Tom en Dries.
Met wie hij nog samen speelde in de groep Grace&Beauty.
Dries woont al meer dan twintig jaar in Spanje.
Waar hij deel uitmaakt van een rockgroep.
Waarmee hij al enige jaren door Spanje rondtoert.
Hij leeft het leven waar ook Lou ooit van droomde.
En nu nog altijd;
Rock&roll.
Optreden, vooral dan op kleinschalige festivals, in bars, kroegen, jeugdclubs, kleine zaaltjes.
Dat was wat hij nu zou doen samen met Tom en Dries.
Omdat ze een gitarist en bassist van doen hadden.
Sheila begreep het wel.
Ze begreep vooral dat ze hem niet zou tegenhouden.
Muziek, dat is het lange leven van Lou Selleslaghs.
Dat wist ze wel, voelde ze zo hard aan als hij er over vertelde.
En nog veel meer toen ze hem zag optreden wanneer hij gevraagd werd als gelegenheidsmuzikant, iets waar hij meteen ja voor zei wanneer die gelegenheid zich voordeed.
Op  het podium vergat hij het diepe verdriet om zijn vriendin Gracienne De Wilde zijn 'Graceke'.
Voor wie hij zoveel liefde voelde.
En wiens brandende ambitie hij deelde.
Die zo abrupt en onverwacht uit haar omvangrijke vriendenkring werd weggerukt.
Ach...
Sheila wist nu al dat ze haar maatje, haar klankbord, haar steun en toeverlaat zou missen
Vooral nadat hij haar met raad en daad bijstond en zelfs meer dan een hand toestak bij de renovatie van het huis dat ze enkele maanden terug had gekocht.
Tijdens die lange uren werken en zwoegen - vaak na hun eigen dagtaak - groeiden Sheila en Lou  nog dichter naar elkaar toe.
Eindelijk leek het of hij haar liefde voor hem zou beantwoorden.
Maar zijn liefde voor zijn vrienden en voor muziek... Was veel sterker.

Die middag kwam Sheila terug thuis.
Het was er stil.
Eenzaam.
'Dikke Oscar' was niet van plan om van zijn poef af te komen.
Een blik van 'ah zijt ge terug', meer kon er niet af.
Ach, ze had niets anders verwacht van die oude dikke kater die alleen maar van zijn poef afkwam als ze een blikje kattenvoer uit de kast haalde.
Ze keek door het raam.
Nu drong de stilte, de eenzaamheid pas echt goed tot haar door.
Dit was niet wat ze zich had voorgesteld al die uren dat ze samen met Lou en haar vele andere vrienden aan dit huis had gewerkt.
En zeker niet toen ze alleen met Lou aan de slag was.
Toen had ze zich van alles voorgesteld.
Maar zeker niet dit.
Integendeel.
Ze zag het zo hard voor haar.
Samen met Lou een heel nieuw leven beginnen.
Nooit meer in een leeg en eenzaam huis thuiskomen.
Samen gezellig in de zetel naar muziek luisteren.
Of beter nog... Zelf muziek maken.
Gezellig buiten zitten, met de vuurkorven aan. Heerlijk knus dicht tegen elkaar luisteren naar het gezang van de krekels.
Op zondagmorgen lekker lang uitslapen, vrijen tot de noen.
Misschien nog het meest van al dat, en dat hoefde niet perse op een zondag, maar als het kon gewoon elke dag van de week. "Alle dagen seks, dat est geweune," bedacht ze zich met een smile op haar gezicht.
Vrienden ontvangen, gezellig aan tafel schuiven, de barbecue aansteken.
Ze staarde uit het raam.
De wind ruiste door de bomen, de zon stond hoog.
Ze zag een vliegtuig door de lucht klieven, een streep van condenssporen achter zich latend.
Volgde het toestel met haar ogen tot het over haar huis vloog, door het metselwerk dat het raam ommuurde aan het zicht onttrokken.

Dan liep ze naar het kantoorgedeelte waar ze het koffieapparaat in gang zette.
Ze zette zich achter het bureau en zette haar computer aan.
Beantwoordde e-mails en voerde enige telefoongesprekken met potentiële klanten.
Dan viel haar oog op een sollicitatiebericht.
"Nee!" zei ze tegen zichzelf.
"Zieje ghie ook detective?"
Ze nam haar telefoon en toetste het nummer in de rest van de mail en de CV interesseerde haar zelfs al niet meer.
"Hallo met Morgane Dockaert," hoorde ze de vrouw aan de andere kant van de lijn zeggen.
"Dag Morgane, 't is Sheila hier."
"Sheila wie?" vroeg Morgane.
"Sheila Verdoolaeghe, zeg niet da je me niemeer kent hé?
Ik zie dat je een sollicitatiemail gestuurd heb."
"Ja dat klopt!" zei Morgane. "Had nooit gedacht om bij u uit te komen."
"Verkeerd gedacht mokke," zei Sheila. "Zeg... Kan je vanmiddag nog langskomen?"
"Tuurlijk, heel graag zelfs!" zei Morgane. "Wat is het adres?"
"Owowoow! Niet te formeel hé meisje!" zei Sheila.
"Kom gewoon naar de Dinky Toys, da's een heel tof café hier in de stad. Bie de stoasje!
Laat ons afspreken zo rond een uur of zes voor een aperitief op 't terras.
Euh... Waarom op een terras?" vroeg Morgane verbaasd.
Zeg... When wel vele bie te klappen hé meid, wetjewel?" zei Sheila.
Dan zette Sheila haar computer uit.
Liep naar boven en gooide in de badkamer alle kleren van haar lijf.
"Morgane ghodverdomme!!" zei ze.
"D'er zien toch zo van die momenten daje peinst van... 't Moe nie ol tegensloan in 't leven.!!"
Ze nam een snelle douche, zeepte zich in, spoelde zich af.
Gooide een badjas rond haar lichaam en liep naar de slaapkamer.
Koos een leuke outfit, trok die aan en liep dan naar de aanpalende lees en relaxruimte waar 'Dikke Oscar' nog steeds op zijn poef lag te soezen.
"Gedoan met de rust dikzaksje!" zei ze.
"Want er ghoat ier heel tof volk over de vloer komn."
Sheila besloot om nog even in de tuin te genieten van een drankje op haar tuinterras.
Het was immers nog lang geen 6 uur.

Tien voor half zes.
Sheila zat reeds op het terras van de Dinky Toys.
Met een frisse pint.
"En de Lou zit nu in Spanje," zei Willem terwijl hij haar een frisse pint aanreikte.
"Yep!" zei Sheila.
"Dat ie hem mor ekeje ghoe jeunt!"
"Ge hebt er toch rekening mee gehouden dat hij daar wel eens zou kunnen blijven.
Als hij de smaak te pakken krijgt dan."
"Wat dan?
'k Ghoa me plan wel trekkn wi!" zei Sheila zelfverzekerd.
Al was dit nu echt wel het laatste waar ze aan wilde denken.
Dan liep een dame van eind de dertig het terras op.
Lang ravenzwart haar, donkere ogen, elegant gekleed in een rok tot boven de knieën, zwarte kousen, zwarte bloes en rood jasje.
Sheila stond recht en liep naar haar toe;
"Morgane!" zei ze terwijl ze de vrouw omhelsde.
"Dat es ghodverdomme toch lange geleden hé zeg!"
Morgane Dockaert, 39 jaar.
Net als Sheila detective, maar werkte voordien als op de personeelsdienst van een groot bedrijf.
Heeft een diploma rechten op zak, dat ze zelf bekostigde door na haar studies te werken.
Onder andere als jobstudent in een drukbezocht café in Oostende.
Sheila werkte er ook als jobstudente, met het geld dat ze er verdiende kocht ze haar motor waarmee ze dan door Europa trok, vooral dan door Spanje.
Morgane en Sheila beleefden samen een wilde zomer dat jaar.
Een hete zomer met veel drank, zwoele nachten en vooral... HETE MANNEN!
Twee wilde meiden op de drempel van de volwassenheid.
Na die zomer gingen ze hun eigen weg.
Sheila trok Europa rond per motor, om dan daarna dienst te nemen bij de para's en daarna dan als detective aan de slag te gaan.
En Morgane... Tja.
Dat is een ander verhaal...